Met camper door Zweden: schatten van Småland

Vanaf Puttgarden in Duitsland nemen we de ferry naar Rødby. We zijn in één keer doorgereden uit Nederland. Dus we besluiten om een camping te nemen in Maribo, net na de eerste kilometers in Denemarken. Met de fiets rijden we nog even naar het stadje, waar we onze euro's wisselen voor de Deense kronen. Dat zijn we niet meer gewend. Bij het bezoek aan de plaatselijke supermarkt vergelijken we de producten en prijzen en we worden blij dat we een paar doosjes wijn in de kastjes van de camper hebben staan.

Snelheidsbordjes

De volgende dag rijden we Zweden binnen over de Øresundbrug. We hebben een combiticket gekocht bij Scandlines, de ferrymaatschappij waar we mee uit Duitsland zijn gekomen. In de folder lezen we dat onze veerboot was voorzien van een hybride-aandrijfsysteem, om de CO2-uitstoot te reduceren. Milieubewust als we zijn, laten we de voet een beetje los van het gaspedaal als we de bijna acht kilometer lange Øresundbrug oprijden. Zo dragen we ook ons steentje aan de CO2-reductie bij.

Op het hoogtepunt van de op 1 juli 2000 geopende brug rijden we 57 meter boven de zeestraat Øresund, zo lezen we op wegenwiki op de iPad. Aan de overkant in Zweden tonen we onze combiticket bij het tolhuisje en in een mum van tijd zijn we op weg naar Kalmar, gelegen aan de zuidoostkust van Zweden, in Småland. De omgeving is prachtig, maar opschieten doen we niet erg. De snelheidsbordjes wisselen hier nog sterker dan in Nederland. Op zeer korte afstand varieert de maximumsnelheid van 80, 70, 60 tot 50 kilometer per uur en het is opletten geblazen, want op borden worden we gewaarschuwd voor snelheidscamera's.

Camperplaats in Kalmar 

We passeren Kalmar, om net buiten deze grote stad te verblijven op Kalmar Camping. Op een zeer relaxte manier worden we ontvangen door het van oorsprong Nieuw-Zeelandse echtpaar dat de camping runt. Het gaat een beetje op z’n Frans: zoek zelf maar een leuke plek en vertel ons later het plaatsnummer maar. De temperaturen zijn tropisch en we zoeken een plekje half onder de bomen. Aan twee kanten grenst deze camping aan water: aan de ene kant de zee en aan de andere kant een meer, waarin je kunt zwemmen. Dat doen we dan ook, na onze lange rit.

Kalmar Camping met uitzicht op de brug naar het eiland Öland

Kalmar bekijken kan op een comfortabele manier: de camperplek ligt aan de haven en tegenover de VVV. Met een pak folders lopen we het toeristenbureau uit om het kasteel te bekijken, op loopafstand van het centrum. In de zomerperiode zijn hier op de binnenplaats allerlei middeleeuwse activiteiten voor kinderen. Binnen in het kasteel komt de volwassen bezoeker erachter dat het hier in de buurt rond de twaalfde eeuw niet allemaal koek en ei was. Door de open deur horen we de kinderen verkleed als ridders de geschiedenis nog eens over doen. Op de terugweg naar het centrum bezoeken we het zeer artistieke Kalmar kunstmuseum. Kalmar zelf is gezellig om te shoppen en rond te slenteren in de historische binnenstad.

Vakantie-eiland

Tegenover Kalmar ligt het meest populaire vakantie-eiland van Zweden: Öland, 137 kilometer lang en ongeveer vijf kilometer breed. We zijn op weg naar de grootste camping van Zweden, in het noorden van het eiland. Vlak voor Borgholm passeren we het zomerpaleis van de Zweedse royals en we besluiten een bezoek te brengen aan dit fraaie landgoed. Slot Solliden is niet open voor publiek, maar de tuinen wel. De Nederlandse tuin, die in 1922 door koningin Wilhelmina is geschonken, is prachtig aangelegd. Met enige trots genieten we van de bloemenpracht in de volop schijnende zon.

Kalmar Slott

Onderweg zien we vele grote, kleine, volle en lege campings. We zijn erg benieuwd hoe de grootste camping van Zweden erbij ligt. Dat het hoogseizoen is, blijkt bij aankomst. Er is eigenlijk geen normale plek meer over op deze overvolle camping. Kennelijk is dit the place to be voor de Zweden. We kiezen voor het overloopveld en bekijken de drukte vanaf een afstand.

Bij de midgetgolfbaan staat zelfs een rij en op mijn vraag aan een kampeerder waarom de Zweden voor deze camping kiezen, is het antwoord: “Ik woon het hele jaar al zo rustig, dus mag er op de camping best een beetje leven zijn.” Tevreden loop ik terug naar mijn plek op het volkomen lege overloopveld.

Glaskunst

Terug in Småland rijden we langs Kalmar het Glasriket in, ofwel het glasrijk. We zijn op weg naar Hovmantorp en passeren op de langgerekte wegen veel afslagen met wegwijzers met daarop Glashutte. Bij Kosta slaan we af naar de Transjö Hytta en komen terecht bij een glasblazerij met een fraaie ligging aan een riviertje. Met de camper voor de deur nemen we een kijkje in de hut, terwijl de eigenaar Jan-Erik Ritzman ons angstvallig in de gaten houdt als we fotograferen. Bij navraag blijkt een overijverige bezoeker iets te professioneel te hebben rondgelopen met zijn telelens, waarop een glazen unica te gronde stortte. Gewaarschuwd maak ik buiten een portretfoto van Ritzman en loop daarna voorzichtig met mijn kleine camera rond in het atelier, met daarin de prachtigste glasblaaskunst.

Jan-Erik Ritzman van de Transjö Hytta in Kosta toont een meesterwerk

Op de camping in Hovmantorp aangekomen gaan we ons eerst eens oriënteren op wat er allemaal te doen is in deze dertien glasfabrieken in het Glasriket. We besluiten om de volgende dag naar Boda te rijden, naar de Glass Factory, een nieuw interactief glasmuseum, dat ingericht is in samenwerking met het Louvre in Parijs. Je kunt hier met je neus vlak bij de glasblazende glaskunstenaars staan en je verbazen over hun vaardigheden. Op speciaal verzoek mag je ook een kijkje in de kelder nemen om de gigaverzameling te bekijken, afkomstig uit diverse collecties uit het Glasrijk. Sommige kisten moeten zelfs nog geopend worden en geïnventariseerd.

Misvormde glazen

Geheel in de ban van het glasblazen willen we nu zelf wel eens aan de slag met zo’n metalen blaaspijp. Bij het familiebedrijf Skrufs Glasbruk krijgen we de mogelijkheid om zelf glas te blazen. Na een uitgebreide instructie mogen we het zelf doen en dat is niet makkelijk. Een eenvoudig drinkglas krijgt een enorme tulband op de rand, omdat we veel te hard blazen. Gelukkig blijft de stevige bodem wel zitten. Helaas kunnen we ons kunstwerk niet meekrijgen, want de cooldown duurt bijna vijf uur. Zo verdwijnt ons gedrocht in de glasbak voor hergebruik.

Glasblazen in Zweden

In de winkel kopen we nog wel een glazen presse-papier, een mooi souvenir ter herinnering aan ons glasblaasavontuur. Terug op de camping bekijken we de foto’s en hebben dolle pret bij het zien van de misvormde glazen.

Camperavontuur

Via via hebben we informatie gekregen over de langste ziplijn van Europa, waar je hangend in een tuigje aan een kabel over de boomtoppen zoeft. De afslag vlak bij Klavreström voert ons naar een grindpad, waar we hopen geen tegenliggers tegen te komen. Bij een steile helling protesteren de voorwielen van de camper en we halen het ternauwernood. Iets harder rijden was beter geweest, concluderen we.

Eenmaal boven schrijven we ons in voor de Green-Blue Zip van 753 meter en na een uitgebreide instructie zippen we vanaf achttien meter hoogte van toren naar toren. Met een snelheid van ongeveer vijftig kilometer per uur is dit een heerlijk gevoel, maar je moet geen hoogtevrees hebben. Voldaan ontdoen we ons aan het einde van de zip van alle attributen en kammen ons haar weer een beetje in model. Met de nodige adrenaline nog in het lijf stappen we in de camper voor het volgende avontuur: de weg terug. Doordat we beter de vaart erin houden, gaat alles nu goed.

Met vijftig kilometer per uur naar beneden met de langste ziplijn van Europa

Afscheid van Zweden

Inmiddels is het weer omgeslagen en biedt onze camping Gökaskratt in Hovmantorp een beetje de aanblik van een winterdag aan zee. Het meer ligt er verlaten bij, terwijl er de dag ervoor nog volop leven was in de brandende zon. Via Växjö rijden we terug over weg nummer 23 richting Malmö. Op dit noordelijke traject is minder variatie in de snelheidsbeperkingen, dus hier kunnen we beter doorrijden. Het weer wordt echter steeds slechter en in een dikke mist rijden we de Øresundbrug over. Als we in Denemarken komen, begint het flink te regenen. Een zomerbui met veel wind. We besluiten om door te rijden, want een camping met dit weer zoeken, trekt ons niet aan.

Bij de ferry terug naar Puttgarden komt de zon er weer door en met een flink schommelende boot bereiken we het vasteland van Duitsland. We hebben er aardig wat kilometers opzitten en besluiten een camperplek te zoeken. De eerste afslag is Heiligenhafen, met plek voor negentig campers, maar helaas zijn er meer camperaars op dit idee gekomen. Luifels onder en over elkaar, geen enkel uitzicht en overvol.

We rijden door want dit is niet de manier waarop we onze heerlijke Zwedenreis willen afsluiten. Even verderop ligt Lensahn en daar is genoeg plek. Dit bevalt veel beter en met uitzicht op het meertje omschrijf ik in het dagboek de laatste ervaringen van deze onvergetelijke trip aan Småland. Als we weer eens rondlopen in de blauwe doos van de Zweedse meubelgigant, weten we nu eindelijk waar het ligt.

Dit artikel verscheen in een andere vorm in Kampeerauto nr. 1 2015.