Op naar de Lofoten

Er stond een lange dag op het programma met veel kilometers. Toch voelde het zeker niet als een straf, onderweg stoppen voor een Zweedse kanelbullar met koffie, lunchen bij een meer, rendieren en prachtige landschappen. Het leuke aan het rijden van een rally is dat je continu rally rijders tegenkomt, iedereen zwaait naar elkaar en als je elkaar bij een tankstation tegenkomt heb je altijd wel een praatje. Je rijdt dan wel niet echt samen maar omdat je allemaal toch ongeveer dezelfde route rijdt kom je elkaar wel veel tegen. Iets waar we in het begin misschien een beetje huiverig voor waren maar wat alleen maar leuk bleek te zijn.

Tijdens het avondeten die dag bespraken we de route. We moesten over twee dagen op de Lofoten zijn, daar werd in de avond een feest georganiseerd voor alle deelnemers. Van te voren hadden we al gelezen dat je of met de boot naar de Lofoten kon of zelf rijdend. We hadden bedacht om gewoon te gaan rijden onder het motto, dan zie je nog eens wat. Toen we tijdens het eten de kaart eens bekeken, opzochten waar we op de Lofoten moesten zijn, waar de boot vertrok en aankwam en hoe de auto route ging begrepen we waarom zoveel mensen de boot zouden pakken. We moesten bijna helemaal in het puntje van de Lofoten zijn. Met de populairste boot kom je hier dan ook aan maar met de auto moet je eerst over het vaste land helemaal naar het noorden rijden en dan over de eilanden helemaal naar het zuiden én dus weer terug omhoog om verder te rijden naar de Noordkaap. Daar hadden we ons toch wel een beetje in vergist. We hebben snel de boekingssite voor de overtochten erbij gepakt en kwamen erachter dat alle overtochten die voor ons interessant waren al volgeboekt zaten. De boten worden niet voor de volle 100% volgeboekt, er wordt nog een deel vrij gelaten voor mensen die aan komen rijden. Gaan we die gok nemen of spelen we toch op safe? Het op safe spelen betekende wel dat we de enige overtocht zouden boeken die nog beschikbaar was, een overtocht die er in plaats van 3 uur 7 uur over zou doen. Deze overtocht boeken betekende dat we de volgende dag om 17.00 zouden vertrekken vanaf Bodø wat nog 800 kilometer verderop lag. Dat zou krap worden. We hakten de knoop door, reserveerde de tickets, gooide de vuile vaat in de wasbak en stapten weer voorin en vertrokken.

Dit is toch echt wel het grote nadeel van de rally, het zijn zulke grote afstanden in zo’n korte tijd. Dit was een beetje een baalmoment en toch ook wel weer een leermoment want we moeten echt beter vooruit gaan denken en de route plannen en niet alleen voor de volgende dag. Het grote voordeel van de zomer in het noorden van Scandinavië is natuurlijk dat het zo lang licht blijft. Dit hebben we benut en in de avond nog wat kilometers gereden. Om 23.00 zijn we bij een meer een paadje opgereden en vonden we onze slaapplaats. Op zo’n plekje weet je weer waar je het voor doet, wat is de natuur toch prachtig.

Bij aankomst voelden we al dat de temperatuur een stuk koeler was dan aan het begin van de dag en de volgende ochtend kwamen we dan ook rillend uit de daktent. Gelukkig hadden we onderweg in een dorpje een lange broek voor Stefan gekocht en hoefde hij niet in zijn korte broek de Artic Circle over te steken want dat stond voor vandaag op de planning! Na een kop koffie zwaaiden we ons prachtige plekje vaarwel en zette koers richting de Noorse grens. We hadden bedacht vlak voor de grens onze Zweedse kronen nog even uit te geven bij het tankstation. Helaas konden we bij geen enkel tankstation met cash betalen dus hebben we het geld uitgegeven aan Zweedse Kanelbullar, een paar warme sokken en een muts en waren we klaar om Zweden achter ons te laten.

Nadat we de grens naar Noorwegen overgestoken waren zagen we het landschap al snel veranderen, het werd ruiger met minder bomen, meer rotsen en besneeuwde bergtoppen. Ook werd het ineens een stuk drukker op de weg. In Zweden hadden we voornamelijk kleinere wegen genomen en af en toe een omweg, nu zaten we op de doorgaande route naar de Lofoten en dat was te merken. Uiteraard zijn we even gestopt bij de Artic Circle, ze hebben hier een bezoekerscentrum neergezet met informatie en een uitgebreide souvenirwinkel. Na een korte stop zijn we doorgereden richting Bodø waarvandaan onze ferry zou vertrekken. Een prachtige route met als hoogtepunt het laatste stuk langs de Skjerstadfjorden.

We kwamen ruim op tijd aan bij de boot en we zagen al snel dat we niet de enige rally rijders waren. Ook merkten we al snel dat er veel mensen op de bonnefooi kwamen aanrijden en dat er nog plek voor ze was. Voor sommige zelfs nog op de snelle boot wat voor ons toch wel een beetje balen was aangezien wij dus voor de boot hadden gereserveerd die eerst nog langs twee andere eilanden gaat voordat hij doorvaart naar de hoofdbestemming. Maar positief denken, het was mooi weer en de zon zou voor de eerste nacht niet onder gaan dus we zouden de hele avond kunnen genieten van het mooie uitzicht.

Het weer sloeg om toen we de boot opgingen en al snel begon het te regenen en te waaien. Het werd een heftige en lange tocht. De boot had vrij veel last van het weer waardoor de tocht nog langer duurde dan de oorspronkelijke zeven uur. Rond 02.00 kwamen we aan op de Lofoten in het plaatsje Moskenes, het regende en waaide maar het was dus nog steeds licht. Een hele vreemde gewaarwording. We hadden op de boot een ander Nederlands rally team ontmoet waar we gezellig mee hadden zitten kletsen. Samen zijn we opzoek gegaan naar een slaapplaats. Dit was de eerste nacht dat we in ons busje hebben geslapen en niet in de daktent aangezien we geen zin hadden om in de regen de tent op te moeten zetten, hoe makkelijk het ook gaat. Ideaal zo’n camperbusje toch ook! Na een vermoeiende bootreis en balend van het weer vielen we in slaap. We hadden zo gehoopt op mooi weer tijdens onze dagen op de Lofoten maar het zag er niet erg rooskleurig uit voor de komende dagen…