Windsurfen in Griekenland

De windsurfmogelijkheden in Nederland zijn talrijk. De kust, de vele meren en plassen: aan water en wind geen gebrek. Er zijn slechts twee minpunten: de onvoorspelbaarheid van de wind en de temperatuur van het water. En vaak gaat veel wind gepaard met slecht weer.  

De herfststormen zijn legendarisch met hoge golven en windkracht acht, maar ook met regen, grijze luchten en een grauwe zee. Na een sessie moeten we ons opwarmen in de camper met hete soep of thee. Daarom belonen wij ons eens in de paar jaar met een windsurf-sabbatical in Griekenland met een watertemperatuur van 23 graden plus, een staalblauwe lucht en een windgarantie van boven de 80 procent. En ook lekker met de camper. Naxos here we come!

“Back, back, back…” “Afta, afta, afta…!” We worden bruut toegeschreeuwd in verbasterd Engels op de kade van Piraeus, de havenstad van Athene. We stellen ons op om in te schepen, maar de dikbuikige, chagrijnige Griek gebaart ons wild met zijn armen zwaaiend dat we achtertuit moeten en ruimte moeten maken. Waar we ons precies moeten opstellen is ons een raadsel, maar we volgen kalm en zo goed mogelijk zijn bevelen op.  

Hutjemutje

We zijn al meerdere keren overgevaren en kennen inmiddels de procedure en maken ons allang niet meer druk over het temperament van die Griekse kerels. Net zomin als over drie uur vertraging en urenlang in de volle zon op de kade verschroeien bij 42 graden Celsius.  

Welkom in Athene. Er zijn twee mogelijkheden om er te komen. Rijden over de Balkan of varen vanuit Italië. Dat laatste scheelt brandstof, tol en wachttijden aan de grens en kan vanuit Venetië, Ancona en Bari. Wij kiezen voor Bari, omdat lang van tevoren boeken niet nodig is, de overtocht wat korter is en camping on board biedt. Dat wil zeggen: slapen in de camper, die hutjemutje met andere campers op het parkeerdek staat en aangesloten is op elektriciteit. 

Vroeg in de ochtend schalt de luidspreker met schel geluid in vier talen dat de haven van Igoumenitsa in zicht komt. Hier gaat veel vrachtverkeer van boord en is het wel gedaan met de nachtrust. In de zon genietend van het uitzicht op de Griekse kustlijn varen wij door naar Patras. Vandaar gaan we verder over de weg, om vervolgens in Piraeus de boot naar Naxos te nemen.

In ruil voor stroopwafels... 

Zodra we het schip daar uitrijden en de voorwielen het eiland aantikken, voelt het als thuiskomen. Ik word zoals altijd streng toegefloten door een agent die het verkeer regelt en die zowaar een glimlach vertoont als ik vriendelijk groet. We slingeren door de hoofdstad en binnen een kwartier zetten we de camper op Camping Maragas. We komen er al jaren en worden dan ook meteen begroet door Petra Vogel en haar kinderen, die de camping runnen.  

Ze is Nederlandse en woont al heel lang op Naxos en is altijd blij landgenoten te ontvangen. We krijgen in ruil voor stroopwafels ons favoriete plekje. Camper waterpas, luifel uit, tafels en stoelen naar buiten, hangmat tussen de bomen en we zijn er klaar voor. Ik scan snel de zeilen die andere surfers links en rechts bij hun campers hebben liggen. Kleine maatjes, mooi! Het schip schommelde onderweg ook aardig en de zee was gesierd met mooie witte schuimkronen. De zeewind de meltemi dient zich aan. 

Minder massatoerisme 

In de jaren zeventig en tachtig was de eilandengroep de Cycladen vooral populair bij backpackers en er heerste een echte hippiecultuur. Vrij kamperen werd toegestaan, veel appartementen en hotels waren er niet en de stranden hadden zeker nog geen parasols en rijen strandbedjes. Die tijd is voorbij.  

Voor de een helaas, voor de ander onvermijdelijk na de opkomst van het toerisme. Wij kiezen voor Naxos, omdat in vergelijking met andere eilanden zoals Paros, Mykonos en Santorini het massatoerisme hier minder heeft toegeslagen. Dat heeft er ongetwijfeld mee te maken dat er geen groot vliegveld is en dat de haven te ondiep is voor grote cruiseschepen. Naxos heeft de meeste zandstranden en dicht bij elkaar goede wind- en kitesurfspots.

Verspreid over het eiland zwerven camperaars rond, op zoek naar stille verlaten plekjes om te overnachten. Vaak in de bergen of bij een taverne die zijn privégrond ervoor openstelt om te staan met een camper, op voorwaarde dat je hier ontbijt en diner afneemt. Wij vinden dat te veel gedoe en zoeken liever de gezelligheid van Maragas, waar we bovendien met onze surfspullen direct aan het strand staan. Ook treffen we er bekenden, die net als wij al jaren op het eiland komen. 

Zeeschildpad  

Als de meltemi iets te oostelijk draait, waait hij bij de camping erg aflandig. Vijf kilometer naar het zuiden ligt de kitesurfbaai Mikri Vigla, waar de wind recht de baai inkomt, maar de vlagen ook vaak monsterlijk hard en verraderlijk zijn. Bovendien is het er te druk met kiters. Wij gaan vandaag dan ook nog iets zuidelijker naar Glyfada: een prachtig langgerekt wit strand achter een duinenrij, waar we de camper parkeren op dertig stappen vanaf de zee.  

De wind geselt de struiken en de paar boompjes die het harde zilte klimaat overleven, staan krom en kreunend tegen de wind. De windmeter geeft 6 beaufort aan en de app Windfinder voorspelt vlagen tot 35 knopen. Een klein zeil en een kort wavebord zijn genoeg vandaag. Optuigen en knallen!  

Het water is warm, maar voor de veiligheid dragen we korte wetsuits en een zwemvestje. De eerste meters is de wind vlagerig en schiet het zeil bijna uit mijn handen, maar na vijftig meter gaat het vol gas. Aan de overkant is Paros te zien, op zo’n acht à negen kilometer. Verder zuidelijk heel vaag het eiland Ios en aan de horizon de ferry’s. Iets geelbruins aan het wateroppervlak blijkt een zeeschildpad, die tegen de golven in met zijn kop net boven de waterlijn zwemt. Hier bij Glyfada Beach zijn er vele. Spectaculair!

Gefrituurde feta 

Naxos is ook een heerlijk fietseiland, zowel voor over de weg als met een mountainbike. Bij een rondrit over het eiland via Apollonas in het noorden moeten we veel klimmen en dalen en komen we door heerlijke, ingeslapen bergdorpjes, zoals Apiranthos en Filoti met leuke eettentjes die de Griekse sfeer compleet maken.  

Een paar dagen later pakken we wederom de fiets, maar dit keer hangen we een fietstrailer achter de e-bike. We laden de surfspullen op en fietsen in een goed uur met wind mee naar Glyfada. Dan is het optuigen en heerlijk een paar uur surfen, luieren op het strand en aanschuiven bij de enige taverne die het strand hier rijk is. 

De uitspanning is een familiebedrijf, de mensen zijn er uiterst vriendelijk en moeders kookt fantastisch. De typische Naxos-aardappels met kip in citroenjus is de specialiteit. Als voorgerecht een Griekse salade of gefrituurde feta. Moe en voldaan sluiten we de maaltijd af met sterke koffie en een klein glaasje ouzo.  

Flaneren op de boulevard 

En dan terug naar de camping. De kustweg die deels onverhard is, is nu geen optie. Daar waait het stof ons in de ogen en slibben onze neuzen binnen honderd meter dicht. Dus via de hoofdweg, die eerst de bergen ingaat. De accu’s van de e-bikes moeten alles geven om ons tegen windkracht zeven in bergop te helpen. Maar eenmaal boven genieten we van het uitzicht. 

Diep beneden die glinsterende zee met de golven en de wind die we zo liefhebben, het dorre landschap om ons heen waar bijna niets groeit vanwege diezelfde zilte wind en in de verte de witte huizen van de stad Naxos. Daar kunnen we vanavond nog wel even flaneren op de boulevard en bij Swing Cocktail Bar op het dakterras een drankje doen… En morgen en overmorgen en de dag daarna? Dan waait het weer en is het weer knallen!

Overnachten

Camping Maragas Beach, Naxos, 106298.

De sitecode verwijst naar de locatie op Campercontact.com.