Nostalgie in Twente: klassiek toer'n

Het is in het begin wel vreemd: zo’n lange versnellingspook en we slagen er dan ook niet altijd in om geruisloos te schakelen. Onze eigen camper is een automaat. Als we eenmaal gewend zijn aan het koppelingspedaal, gaat het schakelen al een stuk beter. Even aan denken dus. We proberen alle knopjes uit, waar er overigens niet zo veel van in zitten en gaan op pad.

We stoppen bij het unieke arboretum Poort Bulten, een historisch bomenpark in De Lutte en maken over slingerende paden een wandeling in een oase van rust met een poelenlandschap met waterlelies en een vogelobservatiehut. De stilte wordt hier alleen onderbroken door het plonsen en kwaken van kikkers. Er staan in het park zo’n 2.500 bomen en heesters uit alle werelddelen.

De grootste boom is de immense mammoetboom. Het is de sequoia, die meer dan 33 meter hoog is en waarvan de stam een omtrek heeft van 6,70 meter. We proberen de boom te omarmen maar komen behoorlijk wat armlengte tekort.

In Denekamp is het museum Natura Docet Wonderryck, het oudste regionale natuurhistorisch museum van Nederland. Schoolmeester Bernink, natuuronderzoekeren plantenverzamelaar,opende in 1911 met zijn collectie een eigen museum. In zijn werkkamer staan de skeletten van een wolharige mammoet en van een eland, die is gevonden bij het Twentse Borne. De mammoet met zijn gigantische slagtanden torent hoog boven ons uit en is eigenlijk een grote 3D-puzzel. Het skelet is namelijk samengesteld uit de botten van meer dan zeventig soortgelijke exemplaren. De Wonderkamers laten alle diversiteit zien die de natuur maar bieden kan. Er is ook plek waar de natuur een misser maakte, wat onder andere wordt getoond aan de hand van een kalfje met twee koppen.

Marleen Hermsen en de conservator Eric Mulder vertellen dat er gewerkt wordt aan een ijstijdzaal met de titel Op reis met water en ijs. Het museum is heel toegankelijk en leerzaam voor jong en oud. We drinken een kopje koffie in het eenvoudige restaurant dat grenst aan de parktuin. Hermsen vertelt dat deze tuin een belevenistuin is geworden, waar natuur en cultuur hun weg vinden en een verhaal vertellen. We hebben nog een hele route voor de boeg en besluiten bij een volgend bezoek uitgebreid de tijd te nemen om de tuin te bekijken.

Leuk winkeltje

Het voordeel van ons busje is dat je je niet kan storen aan een rammeltje, zoals we dat soms in onze eigen camper doen. Het geluid van de motor overstemt immers alles. Zonder stuurbekrachtiging is het hard werken, maar dat maakt het rijden juist zo nostalgisch. De route gaat alleen maar over binnenweggetjes, zodat we met onze aanbevolen maximumsnelheid van 65 kilometer per uur niet op de grote weg hoeven te komen. Voor de lunch stoppen we bij theehuis Dennenoord tussen Vasse en Ootmarsum, een houten pand uit 1921 met ernaast een leuk winkeltje waar alles op het gebied van thee te koop is.

In Twente duwde het oprukkende ijs de aarde omhoog en zo ontstonden de stuwwallen. Er vormden zich bergen, zoals de Galgenberg en de Tankenberg, met 85 meter de hoogste berg in Overijssel. We stoppen op de Kuiperberg bij Ootmarsum. Deze maakt deel uit van de stuwwal die zich uitstrekt van Ootmarsum tot Uelsen in Duitsland. Bovenop staat een bijzonder rijksmonument: de oriëntatietafel, in 1922 gekregen van de ANWB.

Dan komen we bij de molen van Bels, een bovenslagmolen uit 1725 in het gehucht Mander. In de achttiende en de negentiende eeuw werd de molen gebruikt als papiermolen, net als bijna alle watermolens in dit gebied. Ze werden via een waterrad in de beken aangedreven en met het schone heldere water werd papier geschept. Ruim een halve eeuw later kocht Jannes Bels het molencomplex en werd het gebouw een korenmolen. In 1958 kocht de stichting Overijssels Landschap het complex met de omliggende gebouwen en landerijen.

Na een grondige restauratie opende in 1962 de fraai aangelegde Theeschenkerij Watermolen Bels, waar vanzelfsprekend de Twentse krentenwegge op de menukaart staat.

Glas-in-loodpanelen

We rijden verder parallel aan de Duitse grens en komen in de buurt van Lattrop, een kerkdorp in de gemeente Dinkelland. Hier staat de Sterrenwacht Cosmos met een van de grootste computergestuurde telescopen van Nederland. Voor geïnteresseerden in astronomie is de sterrenwacht een absolute must. Uiteraard is er overdag niets door de telescoop te zien. We lopen wel even door de sterrentuin van vierduizend vierkante meter. Er is gekozen voor twee thema’s: het landschap rond het riviertje de Dinkel met de flora en fauna van Twente en sterren en planeten.

Twaalf glas-in-loodpanelen beelden de dierenriem uit met de daarbij behorende plantensoorten. Enorme Bentheimer zandstenen vormen een zogenaamde Stonehenge-cirkel om de tuin.

Onze 34 jaar oude VW T2 is gebouwd in Brazilië en voor hij naar Nederland kwam in vier maanden helemaal gestript, gerestaureerd en opnieuw gespoten, een zogenaamde body off restauratie. Het ontwerp is overigens wel Nederlands. Ben Pon ging ooit met een kladje naar de Volkswagenfabriek en lanceerde daar het idee om een bestelbus te maken. Het begon toentertijd met de bus met een spijl in de voorruit. Als we even een drankpauze houden steken passerende fietsers hun duim op. Onderweg gebeurt het ook regelmatig dat we worden nagekeken. Niet zo gek, dat doen we zelf immers ook als we een bijzondere camper zien.

We tuffen weer verder en komen vervolgens langs het Lutterzand, misschien wel het bekendste gebied van Staatsbosbeheer. We maken een wandeling langs de slingerende oer-rivier de Dinkel. Kenmerkend voor dit natuurgebied zijn de steile oevers, omgevallen bomen en kleine heideterreintjes. De steile zanderige oevers zijn ideaal als broedplaats voor de ijsvogel en de oeverzwaluw. Dan moet het campertje weer terug en komt er een eind aan een mooi dagje klassiek toer’n door Twente.

Tekst en foto's: Rob en Elze Klute

Dit blog verscheen voor het eerst in Kampeerauto 9-2022.