Korte ritten en vaak laden: fietsvakantie met de e-camper

Na een uitleg van de verhuurder over de werking van het bijzondere busje en vooral: waar zijn al die kabels voor, beginnen we de vakantie dicht bij huis, in Noord-Holland. We hebben de fietsen mee en willen ook daarmee veel van de omgeving zien. Vanaf camping Dijk en Meer in Andijk fietsen we door West-Friesland.  

Eerst richting Medemblik, hier de oudste stad. Vlak voor Medemblik komen we over de dijk langs het oude stoomgemaal Vier Noorder Koggen en het Nederlands Stoommachinemuseum. Nederland polderland in volle glorie.

Na Medemblik fietsen we door het prachtige Twisk. Wij lezen dat dit lintdorp al in het jaar 1245 in geschriften voorkomt. Er staan langs de weg nog grote stolpboerderijen uit de achttiende en negentiende eeuw, waaronder rijksmonumenten. Wij fietsen op een zondag door het dorp en ervaren de rust van de weg en de weelderig begroeide bermen. 

Langs de weg door Zwaagdijk zien we een bordje lunch staan, met een pijl naar een fruitboerderij. Dat komt goed uit. Wij komen bij een terras van restaurant Hof van Bohemen, gevestigd in een verbouwde schuur. De aardige uitbaters vertellen dat er door de corona veel horecagelegenheden in de omgeving zijn verdwenen en dat zij dit restaurant zijn begonnen voor fietsers als wij.

Lossende vrachtwagen 

We reizen door naar de provincie Friesland en landen op de camperplaats naast restaurant De Zwarte Haan, gevestigd in het voormalige dienstgebouw van de vroegere bootverbinding naar Ameland, bij Sint Annaparochie. 

Een ideaal uitgangspunt voor fietstochtjes. Het restaurant heeft een uitstekende keuken en het grote terras zit behoorlijk vol. Op de vraag of er wel eens een recensie in een landelijke krant heeft gestaan, antwoordt de eigenaar tijdens de bediening dat hij dat liever niet heeft. Tijd om uit te leggen waarom heeft hij niet. 

Als we de volgende dag vanwege een lossende vrachtwagen langzaam moeten rijden, herkennen we in een tegemoetkomende open auto een van de oprichters van camperbouwer Fixxter. Of de camper bevalt, wil hij weten, maar dan zijn we al voorbij.

Op Camping Zee van Tijd in Holwerd ziet de eigenaar onze camper en vraagt meteen of die elektrisch is. Zij waarschuwt ons dat de stroomaansluitingen op de camping maar weinig vermogen hebben, waardoor de zekering bij het laden kan doorslaan. Maar als we een dagje gaan fietsen, mogen we de camper bij de aansluitpunten voor elektrische fietsen zetten en ’m daar opladen. Daarvoor betalen? Onzin, vindt zij. 

Prachtig plaatsje 

Dat dagje fietsen doen we de volgende dag en wel op Ameland. Met een mooie overtocht gaan we vanaf het vasteland naar het eiland. We genieten van de fietstocht: vooral het hier en daar ruige duingebied spreekt ons aan. Maar al is het buiten de schoolvakanties, het is er behoorlijk druk. 

Door naar Duitsland – met gratis kilometers – naar het vissersdorp Ditzum. Een prachtig plaatsje, waar de rivier de Ems uitmondt in de Dollard. Er is een vissershaven met een uitstekend visrestaurant, waar we zouden moeten wachten op een tafel buiten. Dus eten we maar binnen. 

Op de camperplaats spreekt de eigenaar van een grote Duitse camper ons aan en vraagt hoeveel kilometer we rijden op een lading. Op mijn antwoord dat dit ongeveer 250 kilometer is, schudt hij zijn hoofd en vraagt hoe we dat doen met dat steeds weer moeten laden. Dat valt wel mee, zeg ik en op mijn tegenvraag of hij per tankbeurt niet algauw een paar honderd euro kwijt is, zegt hij: “Jajaja.” 

Veer op handkracht 

Fietsen in het noordwesten van Duitsland voelt net als thuis: vlak, fietsknooppunten, molens, veel schapen en zo nu en dan een veerpont over een riviertje.  

Als we de fietsknooppunten volgen bij het veer over de Jümme bij Wiltshausen aankomen, blijkt dat de boot pas over ruim een uur vanaf onze kant vertrekt. We wachten het af in de schaduw van een grote boom, want vanwege Ruhetag is de herberg dicht. Als het zover is en de boot zich heeft gevuld met mensen, fietsen en auto’s, blijkt dat het veer werkt op handkracht: er loopt een kabel tussen de oevers, waaraan twee bootsmannen voor- en achteruitlopend trekken. Ook best duurzaam. 

We zoeken op zondag een snellader, die op de kaarten van verschillende apps staat aangegeven. Als we op het bedrijventerrein zijn, geeft Google Maps aan dat we er zijn, maar alles wat wij zien: geen laadpaal, wel een gesloten bedrijfshek. Krachttermen ontschieten ons. Dan zien we naast het hek een parkeerterrein met hagen eromheen. Niet zichtbaar vanaf de straat staat de laadpaal achter een van de hagen. Na een halfuur, een kop koffie en een broodje kunnen we weer met een volle accu opsch pad. 

Elektrische buscamper 

Terug in Nederland komen we op een fietstocht over de Holterberg een Street View-auto van Google tegen. Als we al lang en breed weer thuis zijn en een beetje zitten te googelen, zien we de beelden op Street View staan: wij rijden achter elkaar de heuvel af.  

Thuis maken we de balans op: is het elektrisch camperen ons bevallen? Met relatief korte ritten in een gebied met veel laadmogelijkheden is het heel goed te doen, al is de binnenruimte in een camperbusje beperkt en missen we bijvoorbeeld een afgesloten toiletruimte.  

En als we de hond meenemen, kan het krap worden, vooral als het slecht weer is. Het wachten is wat ons betreft op de wat grotere elektrische buscamper, waar we dan misschien wel het C1-rijbewijs voor nodig hebben. Maar het was goed om vast kennis te maken met de toekomst.