Albanië per camper: rit door de bergen

Toen we Tirana verlieten, werden we weer door het hectische verkeer van het centrum geleid. Maar spoedig bereikten we een hoofdweg, naar Durrës, de tweede stad van het land en de belangrijkste haven. Langs de snelweg tussen Durrës en Tirana passeerden we een grote vestiging van Carrefour, de Franse keten van supermarkten. De enige die we in heel Albanië zijn tegengekomen. Een verademing om na zo’n lange tijd weer eens boodschappen te kunnen doen zoals we dat gewend zijn.

Onze volgende stop was Camping Pa Emer aan de kust in Kavajë. Een terrassencamping waar we snel een vlakke plek vonden. Kosten € 10,-, zei de wat Duits brabbelende eigenaar, alles inbegrepen.

Camping Pa Emer in Kavajë

Dat betrof stroom, wifi en het helaas zeer slechte sanitair. Een prachtig gelegen camping, maar met vreselijk veel achterstallig onderhoud. Halverwege de avond viel de stroom uit. Later hadden we weer wel elektriciteit, maar toen weer geen internet. Toen we dat bij de eigenaar meldden, haalde hij z’n schouders op, spreidde z’n armen en zei: "This is Albania." Toen we de volgende morgen vertrokken en nog water wilden bijladen, kwamen er eerst een paar druppels uit de kraan en daarna niets meer. Blij dat we weer verder konden trekken met onze camper.

Fruitkraampjes op de snelweg

De weg SH4 had een goed wegdek, nog betrekkelijk nieuw zo te zien. Hierdoor konden we lekker opschieten. Althans… als we geen boerenkar voor ons hadden of een busje dat plots stopte om een passagier op te pikken of een auto hard in de remmen ging om te stoppen bij één van de kraampjes met fruit of honing. Fietsers en scooters reden er ook, soms zelfs in omgekeerde richting. Onbegrijpelijk dat dit kan op een snelweg. Een wir-war dus waar het goed opletten geblazen was.

De stad Fier gingen we dwars door. Nergens een richtingbord te bekennen en we raakten bij een omleiding het spoor volkomen bijster. Dus manouvreerden we onze camper langzaam door woonwijken en nauwe straatjes, om uiteindelijk weer op de goede weg (SH8) naar Vlorë uit te komen. Daar ging de vierbaansweg over in een goede tweebaansweg de bergen in. Met flinke stijgingen van 10%, soms kapotte bermen en scherpe bochten. Fraai waren de vergezichten over de Albanese rivièra.

Even uitpuffen langs de weg

Het badplaatsje Orikum was ons einddoel. Op internet hadden we gezien dat je ergens bij een jachthaventje met een camper mocht staan. Dus meteen gestopt bij de eerste de beste verzameling scheepjes. Gevraagd of we er mochten verblijven voor een nacht. Dat kon inderdaad, mits we direct € 15,- contant aftikten. Stroom, toilet en douches waren buiten gebruik. Dat hebben we ook allemaal niet per se nodig, dus we besloten er te parkeren. Bij een rondwandeling bleek echter dat er veel wonderlijke figuren rondliepen, jongeren doelloos rondhingen en sommigen wel erg veel belangstelling voor onze camper hadden. Wij waren de enige camper. Wij kregen er geen goed gevoel bij. We liepen een eindje langs de weg richting dorp en zagen plots een veel betere plek bij een klein restaurantje: Camping Dion.

Camping Dion in Orikum

Het maakte direct een goede en veiligere indruk op ons en we vroegen of we er konden staan. Dat kon voor € 10,-, stroom, douche en toilet inbegrepen. We besloten de camper hier meteen naartoe te verplaatsen.

Met de camper langs de Albanese rivièra

De volgende dag kregen we het moeilijkste stuk weg richting zuiden door de hoge bergen langs de Albanese rivièra. Op de wegenkaart hielden de dikke rode wegen op en zagen we alleen nog gele streepjes. Dat betekent meestal smaller, moeilijker en gevaarlijker. Met drie hoge bergen erin en stijgingspercentages tussen de 10 en 15%. Maar er was geen andere keus om in de badplaats Sarande te komen. Dus gingen we.

Eerst door de bergen om in Sarande te komen

Dat hebben we geweten met onze zeven meter lange en zware camper. Talloze haarspeldbochten, heuvel op, heuvel af. Een prima weg, maar soms erg smal. Met veel vrachtverkeer. Door de regen lag er ook veel gruis en modder op de weg. Daardoor leek de camper met de trekkende voorwielen de greep op het wegdek wel eens kwijt te zijn. Behalve kuilen moesten we soms ook flinke stenen die van een berg waren afgerold ontwijken. Enkele keren raakten we takken van bomen, maar gelukkig liepen we alleen lichte schade op. Tientallen kilometers reden we in de tweede of derde versnelling. We moesten soms zelfs terug naar de één, maar de motor trok het.

Gelukkig maar, want als je stil komt te staan, is het maar de vraag of je dan nog op kunt trekken. Gelukkig ging het allemaal goed. De motor werd wel heel erg warm soms en we vroegen ons af wat dit in hoog zomer, met veel hogere buitentemperaturen tot gevolgen zou hebben. Afkoeling kwam weer bij een afdaling. Voor de motor dan, want de remmen moesten zwaar aan de bak. Remmen op de motor hielp vanwege de steile hellingen amper. We deden bijna 5 uur over de 112 kilometer, dus reken maar uit.

De beloning na een heftige klim was steeds wel weer een prachtig uitzicht op de rotsachtige bergen in onherbergzame gebieden, rotsachtige formaties en ruige bergkammen. Of de diepgelegen zandstranden hier langs de Ionische Zee. Samen vormen die de Albanese rivièra, het meest toeristische gebied van het land. Onderweg zagen we nog veel kleine bunkertjes, waarvan er in de communistische tijd ruim 750.000 in het hele land zijn gebouwd.

In Albanië zijn veel van dit soort bunkertjes te zien

Uit zelfverdediging en om indien nodig, de onbekende vijand te kunnen bestrijden. Ook passeerden we in de Baai van Palermo de tunnel die de toegang is tot de in de rotsen verborgen haven destijds van de Russische onderzeeboten. Gebouwd in de jaren vijftig toen de Albanezen daar nog dikke vrienden mee waren.

Camperen in Sarande

Een lastige, maar wel interessante rit dus naar de badplaats Sarande. Er is geen camping. Bij hotel Mediterrana mogen campers voor € 15,- per nacht staan. Met gebruik van toilet en douche in het hotel, net zoals in Tirana het geval was. Plus stroom. Het wifi-signaal vanuit de receptie was tot in de camper op de parkeerplaats te ontvangen.

Camperplaats bij Hotel Mediterrana in Sarande

Geen fraaie camperplek, campinggedrag is zelfs niet toegestaan, maar wel een veilige parking. Hiervandaan bezochten we de boulevard van Sarande met tal van restaurantjes, bars en kleine winkeltjes. Daar zijn we dan ook diverse keren heengelopen en hebben er heerlijk gegeten. Voor prijzen die voor ons heel laag zijn. Vooral mosselen waren er bijzonder. Groter en romiger dan we ze ooit in ons eigen Zeeland aten! We hadden er dan ook enkele duizenden, soms moeilijke kilometers voor gereden.