Leren rijden in je camper: ‘Je mag zeventien keer steken en pionnen omverrijden’

Bij veel stellen is het zo één van de twee altijd rijdt en de amper nooit of bijna nooit. Sinds wij een camper hebben van 715 centimeter lang met een enorme uitzwaai, kroop ik steeds veilig op de bijrijdersstoel als we op pad gingen. Ik wilde wel graag zelf rijden, maar durfde niet. Daarom gaf ik me op voor de rijvaardigheidstraining die is ontwikkeld door NKC en Bovag. Tijdens deze trainingsdag leer je – rijdend in je eigen camper- alle essentiële technieken om met zelfvertrouwen de weg op te gaan.

Meteen in het diepe

Voordat het zover was zou ik wat kilometers maken sprak ik met mezelf af, zodat ik ieder geval de camper een beetje kende. Je raadt het al, dat kwam er niet van. Een uur voordat de training begon reed ik samen met Jannes onzeker wat rondjes op een industrieterrein, een tikkie zenuwachtig voor wat de dag me ging brengen. Hoe zou het mij ooit lukken om deze enorme unit te besturen en enigszins ontspannen achter het stuur te zitten?

De rijvaardigheidstrainingen vinden plaats bij rijscholen door het hele land. Ik meldde me bij een rijschool in Utrecht en werd bij aankomst direct in het diepe gegooid: ‘Rij maar door de bussluis, dit is meteen de eerste test!’ zei de vrijwilliger vrolijk door het raampje. Ik brabbelde dat we nog even van plek moesten wisselen en was blij dat we na het parkeren eerst binnen werden verwacht voor een uitgebreide lunch.

Oefenen op de parkeerplaats

De training bestaat uit twee delen: het verrichten van verschillende handelingen en oefeningen op het oefenterrein van de rijschool én rijden op de openbare weg. Wat prijsde ik mezelf gelukkig dat ik in de groep zat die begon op de parkeerplaats. Mijn eerste opdracht was om de camper achteruit door een slingerend pad te rijden. Jannes had hierin als mijn partner een grote rol: hij moest aangeven naar welke kant ik moest sturen.

Het zorgde voor irritatie want ik vond dat hij onduidelijk wuifde welke kant ik op moest sturen. Ik ontdekte bij deze oefening dat ik super onzeker over mezelf en mijn kunnen was: dit voertuig was voor mij één groot vraagteken. De mannen van de rijschool hielpen me ontspannen en samen stelden we de spiegels af, zetten we mijn stoel op de juiste hoogte en besloten we dat Jannes beter even binnen koffie kon gaan drinken.

Fouten maken mag

Als je onzeker wordt van je eigen partner kun je hem de schuld geven, of zelf proberen iets te veranderen. En daar is maar één manier voor: je moet het allemaal gaan doen. Achteruit inparkeren, de stopproef om te kijken hoever je door kunt rijden, voor- en achteruit om pionnen slalommen om erachter te komen hoeveel je moet sturen en door een versmalling op de weg rijden. Ik deed het allemaal! Het is geweldig dat je tijdens deze training op een oefenterrein rijdt en het hoeft niet in één keer perfect te gaan, benadrukken de mensen van de rijschool steeds maar weer.

Dit is meteen de beste tip als je deze training overweegt: zie het niet als een rijexamen, maar als een rijles. Je mag zeventien keer steken en pionnen omverrijden: het gaat erom dat je oefent en went aan het rijden in en manoeuvreren van je eigen camper. Je hebt alle tijd en kunt de oefeningen meerdere keren doen. Je rijbewijs wordt niet afgepakt als je een fout maakt: je doet deze training voor het vergroten van je zelfvertrouwen.

Op de openbare weg

Na een paar uur oefenen op de parkeerplaats was het tijd voor het tweede deel van de training: rijden op de openbare weg. De rijinstructeur stelt je vragen over de theoriestof die je thuis hebt geleerd en daarna ga je samen de weg op. Ik benadrukte dat ik met deze camper niet eerder op de openbare weg had gereden en vond het bemoedigend dat hij toch op zijn gemak bij mij instapte.

Het was zaterdagmiddag in Utrecht en dus superdruk op de weg. Terwijl ik bezig was om de camper op het midden van de weg te houden en te schakelen, miste ik het waarschuwingsbord voor een viaduct, met daarop een hoogte die ik niet had mogen missen… Ik moest met het volle gevaarte terugrijden in zijn achteruit. Daarna ging het rijden heel erg goed. Ik leerde mijn plaats op de weg kennen, reed bochten, nam rotondes, voegde in en uit en stak kruispunten over. Ik reed! Ik reed op de weg!

Kilometers maken

Ik was zo trots als een pauw toen ik de camper na een uur zonder schade op het terrein van de rijschool parkeerde. De rijinstructeur vertelde me dat ik niet hoefde te trakteren op gehaktballen omdat ik geen stoepjes had geraakt. Mijn aandachtspunten: ver vooruitkijken en besluitvaardig zijn. En vooral: kilometers maken! Toen ik mijn rijvaardigheidsbewijs uitgereikt kreeg voelde ik dat ik dat nu écht ga doen: ik ga in de camper rijden, want ik kan het! En hoe meer ik oefen, hoe beter ik word.