Deense avonturen: Op zoek naar hygge

Onze ouders hebben een camper, gaan er regelmatig mee op uit en komen dan met enthousiaste verhalen terug. Zou het ook passen in ons drukke leven met werk, twee schoolgaande kinderen en zes cavia’s? Een paar weken samen in een compacte ruimte lijkt ons ook de meest ultieme test, eens zien hoe hygge dat zal zijn. We laden de bestelde proviand – zoveel mogelijk bio en veggie – rechtstreeks uit het elektrische karretje van de bezorgdienst in de ... dieselcamper.

Wij proberen serieus ons steentje bij te dragen aan een schonere wereld, maar hoppen met een dieselcamper – nou ja, dat is vast leuker dan elektrisch zoeven van hotel naar hotel. Onze ouders gniffelen achter hun hand, die vinden onze zorg om de planeet soms wat overdone.

Loes (12) knuffelt nog snel alle cavia’s en Wout (13) vergaart op de valreep z’n elektronica en snoertjes. Terwijl de vier vouwfietsjes worden ingeladen roept Wout paniekerig: “Vergeet mijn tentje niet!” Hij bivakkeert graag op afstand van al die hygge.  

Grafheuvel

Wat onwennig sturen we de integraal naar de eerste stop in Bad Bentheim. Om de files op de A7 te vermijden, rijden we binnendoor naar Egestorf bij de Lüneburger Heide, waar we nog net kunnen poedelen in Naturerlebnisbad Aquadies. Na het eten wiebelen we giechelend over het blotevoetenpad. De rit naar Puttgarden op het eiland Fehmarn verloopt vlot en de veerboot brengt ons binnen 45 minuten naar het Deense eiland Lolland. Denemarken here we come!

Vanaf jachthaven Kragenæs lopen we naar het kunstwerk genaamd Dodekalitten, dé attractie van Lolland: een paar rijen mystieke beelden en in het veld klinkt ook psychedelische muziek. “Lijkt wel Paaseiland”, aldus vader Maarten. In een grafheuvel ontdekken we een groot toegankelijk hunebed. “Creepy!” roepen de kids vrolijk en hollen naar binnen, op zoek naar geocaches.

De volgende dag vinden we een te gek plekje bij Nysted met grandioos zicht op zee. De fietsjes worden uitgevouwen om het gebied rond het stoere, duizend jaar oude Aalholm Slot te verkennen. We spotten groteske dode bomen, net lugubere kunstwerken, met eromheen veel aalscholvers. We puffen uit op het strand.

Zonsondergang 

Voort gaat het naar het eiland Møn. Vanaf de terrascamping struinen wij door een bos en dan staan we boven op de beroemde steile krijtrotsen met diep beneden ons de Oostzee. Die krijtrotsen zijn zo’n 65 miljoen jaar oud en tot 143 meter hoog. Spectaculair. Via steile trappen bereiken we het kiezelstrand, waar de kinderen met hun vader op een stuk kalksteen hakken in de hoop een fossiel te treffen. Zit er niet in.

We camperen naar het westen, naar het schiereiland Nyord, dat we via een smalle weg over een brug bereiken. Ronduit fenomenaal, zo vrij en stil. Er zijn een paar plekken voor campers. Bij de picknicktafel en de walmende kampvuurkorf genieten wij met zeezicht van ons eigen potje. Het voelt echt hygge om daarna samen een Netflix-film te kijken! Een adembenemende zonsondergang is de bonus.

En dan keren we terug naar de bijna echte wereld, waar je in de slotruïne van Vordingborg met een iPad geesten kunt vangen. Jammer, hun iPads zijn kennelijk afgeschreven en niet vervangen, dus de geesten hebben er vrij spel, maar Pokomons hebben we wel kunnen vangen. Vanaf de Skovlygård Camper Parkering in Praestø vinden we met een wandelfoldertje in de hand weer hunebedden en nu mét geocaches.

Havenrondvaart 

Wij gaan op zoek naar bossen in het licht glooiende, weidse landschap van het grote eiland Seeland. Volgens Google ligt aan de weg naar Kopenhagen Camp Adventure, een keigroot klimbos met een 45 meter hoge klimtoren. Er zijn elf parcoursen van 1,5 tot 25 meter hoog met lange ziplijnen. Alleen al van die opsomming worden de kids helemaal wild, dus we gaan ervoor! Na zeker drie volle klimuren nemen we twee tegenstribbelende kinderen mee om samen de hoge diabolo-klimtoren te bestijgen en onder het verkoelende geboomte te lunchen.

Wij willen door naar Kopenhagen en dat doen we dan ook. De stadscamping is voor ons een déjà vu, we kennen hem nog van onze festivaltijd. We doen een eerste stadsverkenning op de fiets en zoeken de volgende dag de befaamde kleine zeemeermin op, een schattig beeldje dat als icoon van Kopenhagen geldt. De toeristische Nyhavn, een oude haven met kleurrijke panden aan weerskanten, is meer dan hygge, met zijn ruime keuze uit terrassen. We genieten nog van een havenrondvaart en ronden de toer af door de spiraalvormige helling te beklimmen binnen in de zeventiende-eeuwse Rundetaarn, de oudste sterrenwacht van Europa. Een superdag!

Glinsterend zeezicht

En dan kijken twee paar kinderogen ons plots smekend aan. “Doen we geen pretpark deze vakantie?” Tuurlijk wel, maar kiezen we Tivoli of Bakken? Het wordt Bakken, gelegen in een groot natuurgebied noordelijk van Kopenhagen. We kopen polsbandjes voor de kids, waarmee ze overal in mogen, al is het tien keer. Als we ze lekker bezig zien, nemen wij koffie en een kanelsnegle, een Deens kaneelbroodje en wandelen het natuurgebied in, dat aan de Veluwe doet denken met heuvels, hunebedden, heide, bos en herten.

Runenschrift

Bij het Vinkingringfort in Trelleborg is een negende-eeuws vikingdorp. Een groot succes, de kinderen zijn enthousiast en zien wat ze op school hebben geleerd tot leven komen. De Vikingen blijven de kinderen triggeren, dus rijden we naar vesting Jelling, waar oude runestenen liggen. Je kunt je naam laten vertalen in runenschrift en er is een educatieve zoektocht in het museum. Het pannenkoekenhuis buiten doet de kinderen de Vikingen vervolgens wel érg snel vergeten.

Laat in de middag bereiken we de Juelsminde Strand Camping met nog één plekje. Ook hier een glinsterend zeezicht en – hoera – een echt hygge havenrestaurant. De kinderen worden weer kleuters bij het ontdekken van een krabbenracebaan. “Mam, er is ham nodig, geen veggie, ze moeten hóllen.” Welke moeder weigert dat? Gelukkig is de ham ter plekke verkrijgbaar. 

Geheimzinnig eiland 

Na twee fijne dagen landen we in Aarhus en fietsen naar openluchtmuseum Den Gamle By. Een museaal dorp met huizen geformeerd in groepjes uit de jaren 1864, 1927 en 1974 en allemaal toegankelijk. Bellen met een draaischijftelefoon is een rariteit voor de kinderen. Voor ons paardenmeisje Loes is het ritje met de paardenkoets de kers op de taart, want ze mag op de bok.

Terug op de camping zwemmen we in het Kattengat en bouwen gezellig dammetjes, onderwijl overleggend wat we morgen willen ondernemen. Voor een roeitocht blijkt veel animo. Op Skyttehusets Outdoor Camp kunnen we een Canadese kano huren en we roeien, best spannend, een flink meer over naar een geheimzinnig eiland, voor een picknick. Super hoor, dat Outdoor Camp.

Hindbærsnitter

We verplaatsen de camper naar Ribe, het oudste stadje van Scandinavië, dé toeristentrekker, maar daar een parkeerplekje vinden, ho maar. In het nabije Møgeltønder is een fijne camperplek bij de ingang van Slot Schackenborg. Daar heb je ook Denemarkens mooiste dorpsstraat, zeggen ze. Na alles bewonderd te hebben, overleggen wij op het terras van het Slot – onder het genot van een ouderwetse pot thee met hindbærsnitter, een soort cake – hoe we huiswaarts zullen rijden.  

Bakken regen

Dat wordt Tönning aan de Eider met het interactief museum Wattenforum en daarna met de veerboot bij Glückstadt de Elbe oversteken naar Bremerhaven. Wel met een wachttijd van anderhalf uur, maar op de boot staan we eerste rij. Bakken regen landen op onze voorruit. Pas eind van de middag bereiken we Bremerhaven.

En zo komen we weer veilig thuis, na een vijfsterrencamperreis door een superbe land. Conclusie: voor herhaling vatbaar. Het meest hygge vonden wij het schiereiland Nyord bij Møn, maar voor de kids was het toch echt Bakken. En eigenlijk is er weinig verschil tussen ‘hygge’ en ‘gezellie’...

Tekst en foto's: Minouche van Rumste