Op de valreep ontsnapt uit Marokko

Vrijdagvond hadden we voor het eerst contact met Koning, die met man en macht probeerde boottickets te organiseren. “Het is hier niet leuk meer”, vatte hij de situatie samen nadat duidelijk was geworden dat Marokko de noodtoestand had afgekondigd en het land op slot ging. “Onze grootste angst was dat we hier vast zouden komen te zitten.” Nu zijn Margot en Geard Koning uitgesproken liefhebbers van Marokko. Dit was hun zesde reis (ze vertrokken op 21 januari) en onder normale omstandigheden hebben ze geen bezwaar tegen een weekje extra.

Omstandigheden niet normaal

Maar de omstandigheden zijn nu niet normaal. Daar kwamen de Groningers achter op 4 maart toen ze het jaarlijkse Amandelfeest in Tafraout in het Atlasgebergte wilden meemaken en ontdekten dat tenten en podia werden afgebroken in plaats van geopend. Corona. De Konings gingen er vanuit dat de bui nog wel een beetje zou overdrijven, maar schrapten hun aanvankelijke plan om verder naar het zuiden, richting Sahara, te trekken en bogen af naar het noorden. “De sfeer werd er onderweg niet beter op”, vertelt Gerard Koning. “We werden als Europeanen steeds vaker nagewezen en er werd ‘corona, corona’ naar ons geroepen. Vaak vergezeld van niesgebaren. Net zoals in Nederland Chinezen overkwam toen het virus alleen nog maar in Wuhan rondwaarde.” Winkeliers lieten, aldus Koning, ook steeds duidelijker blijken dat ze weinig trek meer hadden in de ooit zo graag geziene westerlingen.

Reguliere ferryverbinding aan de ketting

Voor het stel was de aardigheid er derhalve dik af en besloot naar huis te gaan. Wat niet meeviel omdat de reguliere veerverbinding uit het Marokkaanse Tangermed naar Spanje aan de ketting was gelegd. Vliegen en de camper laten staan, was voor hen geen optie. “Absoluut niet. Want wanneer kun je hem weer ophalen? Duurt misschien wel een half jaar. En hoe tref je hem dan aan? Misschien staat hij dan wel op blokken in plaats van wielen.” Pogingen om via Buitenlandse Zaken er achter te komen of en wat nog wel mogelijk was, waren grotendeels vruchteloos, aldus Koning. “Op specifieke vragen wordt niet gereageerd. Je wordt verwezen naar de facebookpagina.”

Via Ceuta uiteindelijk een mogelijkheid

Uiteindelijk bleek het in principe mogelijk naar de Spaanse enclave Ceuta te rijden. Daarvandaan voeren nog ferry’s naar het vasteland. “We hoorden van andere camperaars dat je in Tangermed tickets zou kunnen kopen voor Ceuta-Algeciras, maar hadden er niet zoveel vertrouwen in. Daarom besloten we om het online te proberen. Wat lukte. Maar de tickets waren wel stevig aan de prijs. Enkele reis 337 euro, terwijl een retour Algeciras-Tangermed ongeveer 200 euro kost.” Betalen bleek ook lastig. Simpel i-Deal kent de ferrymaatschappij niet en met alle andere betaalmethodes kon Koning niets. “Gelukkig was er een andere camperaar die wel een kaart had waarmee hij kon betalen. Die heeft me voorgeschoten.” Gewapend met een stapeltje officiële formulieren voor Spanje en Frankrijk, waarin politiemensen wordt gevraagd de Hymer met bemanning door te laten, zijn Margot en Gerard Koning begonnen aan de dik 2.500 kilometer lange terugreis. Onder uitdrukkelijke voorwaarde dat ze geen toeristische omwegen mogen maken. Hebben ze ook geen enkele behoefte aan. Inmiddels zit ook België grotendeels op slot. Koning: “Daar heb ik geen documenten voor. Ik hoop me er maar doorheen te lullen.”