Halt Polizei: volgen naar de weegbrug

Na onze Duitsland-trip proberen we in Zwitserland het Duitse bier weer uit ons systeem te krijgen met wat fikse wandelingen en een overdosis gezonde lucht.

Wanneer we uitgerust en gelouterd weer naar huis rijden, zien we onderweg op de A51, net voorbij Zürich, een politieauto op de uitkijk staan op een verhoogde parkeerplaats langs de snelweg. “Die zoekt een prooi”, lachen we naar elkaar. Martijn kijkt in zijn spiegel en mompelt: “Hij heeft er blijkbaar eentje gezien, hij voegt in.” We hebben nog niks in de gaten, ook niet als hij voor ons gaat rijden. Een Fiatje passeert ons en gaat tussen ons en de politieauto in rijden. Na een aantal kilometer vertraagt de politiewagen en het Fiatje en wij gaan naar de linkerbaan om hem te passeren. De Fiat rijdt door, maar zodra wij in de buurt komen versnelt de politieauto en voegen we maar weer in. Nu beginnen we toch een beetje ongerust te worden en ja hoor, de volglichten gaan aan: BITTE FOLGEN, FOLLOW ME.

Doen we iets fout? We rijden niet te hard, alle luiken en klepjes zitten dicht, de lichten zijn aan (dat is verplicht in Zwitserland) en dat we een doosje wijn achterin hebben staan is iets voor de douane, niet de politie. Oeps, gewicht! Ze gaan ons wegen! Naarstig ga ik zitten rekenen: de camper is 2850 kg en mag maximaal 3500 kg wegen, we hebben een dakairco, een luifel (hoe zwaar zijn die dingen?), twee fietsen en campingmeubilair achterin, zojuist diesel én water getankt, inventaris, dat doosje wijn, nog wat Duitse biertjes, boeken (waarom gebruiken we de e-readers niet wat vaker?), heel veel leuke boodschappen en dan wijzelf nog… terwijl ik behoorlijk gespannen ben, ziet Martijn het als een avontuur. We redden het vast wel, denkt hij optimistisch. Ik twijfel.

We volgen de politieauto van de snelweg af, rechtsaf, rotonde, rechtsaf, linksaf en dan een hek door en ja hoor, een weegbrug. De agenten, een man en een vrouw, zijn inmiddels uitgestapt en gebaren ons op de weegbrug te gaan staan. De teller staat duidelijk in het zicht en loopt snel omhoog, om dan – pfffooeeee –  bij 3330 kg te blijven steken. Dat is een hele opluchting want de Zwitserse politie is streng en kent marges noch genade. Maar nu we aan de goede kant van de 3500 kg zitten krijgen we weer praatjes en opgewekt overhandigen we de autopapieren, want de agenten willen zelf even nakijken wat het maximum toelaatbare gewicht van de camper is.

Ze zijn aangenaam verrast dat we Duits spreken en de sfeer is werkelijk gemoedelijk te noemen. Later zoeken we uit waar we aan ontsnapt zijn: tot 100 kg overgewicht (en zoals gezegd: géén marge) bedraagt de boete 100 Zwitserse Frank (ca. 90 euro) en boven de 100 kg tot 5% van het toegelaten gewicht 250 Frank. Bij hogere overschrijdingen beslist de officier van justitie. Overigens mag je pas weer verder rijden nadat je het gewicht hebt verminderd tot het maximaal toelaatbare.

Omdat we er toch zijn, meten we meteen maar even het gewicht op de voor- en de achteras. Ook dat is in orde en met een voldaan-braafste-jongetje-van-de-klasgevoel gaan we verder op huis aan.

Voor wie wil weten welke boetes de politie in Zwitserland nog meer hanteert, hebben we aan de Kantonspolizei Zürich gevraagd of er een overzicht bestaat. Dat is zo, hier-is-het.

Lees nog meer over deze en andere Zwitserse belevenissen op www.metdecamper.nl.