Annie en René struinen door de duinen

Met dank aan schapen

“Nah, kijk dit eens dan! Wauw, ik wist echt niet dat dit zo'n enorm gebied was zeg,” Annie staat met haar voeten in het zand. Eén van de vele zandverstuivingen van het Drents Friese Wold. “Het lijkt de Sahara wel zeg,” knipoogt René terug. Net fietsten we nog door de bossen bij Appelscha. En dan, twee slingers in het pad, een dot paars bloeiende heide en daar staan we op de Kale Duinen: zand zover het oog rijkt.

“Het is inderdaad een flinke lap hoor.” Zo'n 6000 hectare om precies te zijn. Roelf Sikkens van Staatsbosbeheer laat het zien op de kaart die hij uit z'n rugzak tovert. “Van Diever tot Appelscha en van Vledder tot Hoogersmilde. Dit lijkt misschien oeroude natuur, maar eigenlijk is dat het niet.” Dit is een vroeg voorbeeld van gevolgen van intensieve veeteelt. “Dit was ooit allemaal heide. Maar er hobbelden hier zoveel schapen rond voor consumptie dat ze gewoon door die hei heen vraten.” Zo zijn de zandverstuivingen ontstaan.

Bomen in het stuifzand

“Nou, ik vind 't mooi hoor,” Annie tuurt over het zand. Het is tegen de middag, de zon is fel en bij Roelf, Annie en René parelen zweetdruppels al op het voorhoofd. “In de zomer kan het hier echt verschrikkelijk heet zijn. Aan de grond is het zo 60 graden dan.” Gelukkig doet Roelf zijn verhaal in de schaduw van een enorme eikenboom. “Zie je die dennen daar? Gekke vorm toch?” We hadden de dikke takken die uit het zand steken niet gezien. “Als je goed kijkt,” legt Roelf uit “Zie je alleen de kroon van de boom, de top. De rest is verdwenen in het stuifzand. Vorig jaar is hier onderzoek gedaan naar één zo'n boom. Die bleek wel dertig meter onder het zand staan.”

Hoi tegen iedereen

“Zegt iedereen hier altijd iets terug?,” vraagt Annie nadat de zoveelste wandelaar met een “Hoi!” of “Goeie!”* is gepasseerd. “Haha, nou, daar moest ik zelf ook even aan wennen toen ik hierheen verhuisde vanuit de Randstad. Maar het klopt. Je zegt gewoon even wat, ik ben er nu helemaal aan gewend.” “Dat heb ook wel wat eigenlijk,” vindt Annie. Het ging er hier niet altijd even vriendelijk aan toe. We lopen hier op de grens tussen Friesland en Drenthe. “In de Middeleeuwen is hier heel wat strijd gevoerd om die grens.”

Je kunt natuurlijk zelf rondwaaien op hei en zandverstuivingen, maar Staatsbosbeheer heeft ook meer dan 30 wandelingen uitgezet in het gebied. “Er is zelfs een pad voor rolstoelers. Twee kilometer lang,” legt Roelf uit bij het bezoekerscentrum net buiten Appelscha.

Even bijtanken

“Wat zeg je d'r van An,” lonkt René “ijsje?” Via het knooppuntennetwerk fietsen we naar Elsloo. Zorgboerderij De Stobbepoele heeft vers ijs. “O, hé en Tynjetaler-kaas, die hadden we bij de lunch. Zullen we die ook meenemen?”

* Fries voor 'Hallo!'

Informatie:

Drents-Friese Wold
Na de Hoge Veluwe is het Drents-Friese Wold het grootste aaneengesloten bosgebied van ons land. Het Drents Friese Wold is sinds 2000 Nationaal Park. Bezoekerscentra vind je in Appelscha, Diever en Hoogersmilde. Daar vandaan vertrekken de rondwandelingen. Het is een ideaal gebeid om te fietsen. Routes plan je makkelijk zelf met het knooppunten netwerk.

Zorgboerderij de Stobbepoele
Bij de Stobbepoele is een streekwinkel met biologische en authentieke voedingsproducten. De winkel en het terras zijn van maandag t/m zaterdag geopend.