Vive la France: Schattige huizen, veel campers en wc’s zonder bril

Toen ik wegging dacht ik, ik race even door België, blijf iets van drie weken in Frankrijk en dan spendeer ik heel november in Spanje. De werkelijkheid is toch ietsje anders, want ik kom Frankrijk gewoon niet uit. Ik snap nu waarom Frankrijk jarenlang met stip op 1 stond als vakantieland.

Vakantie

Ook wij gingen vroeger altijd naar Frankrijk. Mijn ouders waren groot fan. Twee weken spenderen in een Gités du France, de omgeving verkennen, paar kastelen bezoeken, pain au chocola bij de plaatselijke bakker eten en als klap op de vuurpijl nog een dorpsfeest meepakken. Nu ik al bijna anderhalve maand in Frankrijk bivakkeer weet ik weer waarom we hier zoveel kwamen. En mijn vader zegt bij bijna elk stadje waar ik doorheen kom: “Daar ben je al geweest, weet je nog?” …Uhu..

Herfst

Zelf in een camper door Frankrijk rijden is heerlijk. De herfst kleurt alle bladeren prachtig rood, geel en oranje. Ik rij dan ook het liefst op het platteland, door alle bossen en door alle kleine dorpjes (al kom je daar ook al snel op uit als je de tolwegen wil ontwijken). In elk pittoresk straatje staat wel een huis te koop voor een schijntje. Bizar goedkoop is het hier. Ieder schattig sluishuisje, vervallen boerderijtje of stenen huis waar een rode klimop tegenaan groeit wil ik eigenlijk wel kopen.

Met mijn blauwe T3 trek ik aardig de aandacht, want veel oude mannetjes en vrouwtjes blijven even staan als ik langskom. Hun mond valt helemaal open als ik dan ook nog naar ze zwaai. De brutaliteit! De Fransen zijn overigens allemaal erg vriendelijk, helemaal als ze doorhebben dat je een beetje Frans spreekt. Al schakelen ze dan wel snel door naar tempootje tres vite, waardoor ik niks meer begrijp. Ik had gedacht dat er niet meer zoveel kampeerders zouden zijn, maar dat heb ik mis. In oktober en november rijden er nog aardig wat campers rond. Nederlanders, Duitsers en natuurlijk veel Fransen. In de zomer moet het hier dan wel helemaal een broeinest van vakantiegangers zijn.

Minder gezellig

Ik denk wel dat het in de herfst en winter wat minder gezellig is om te kamperen. Mensen blijven allemaal in hun camper zitten. Schotel omhoog en de tv aan. Dat is niet echt mijn ding. Ik heb ook helemaal geen tv of schotel, dus al zou ik het willen, kon het niet. Al kijk ik natuurlijk soms een film of serie op m’n iPad en lees ik veel boeken, ik ga vooral graag op pad. Het voelt bijna een beetje alsof ik in de real life versie van ‘We zijn er bijna’ zit. Niet dat dat erg is, want dat is echt een heerlijk programma!

Waar is de wc-bril?

Koud is het nog niet echt. Soms wel een fris nachtje en één keer onverwacht sneeuw, maar verder blijft het zo rond de 13 en 16 graden. Wel lekker, want ik leef veel buiten. Ik parkeer Harrie en dan ga ik erop uit met m’n fiets of longboard. Meestal eerst opzoek naar een wc. En het fijne aan Frankrijk is, wc’s zijn er bijna overal! Vaak nog gratis ook. Soms zijn het van die jaren 80 hangtoiletten, maar meestal een gewone wc. Alleen.. vaak zonder bril. Waarom? Geen idee. Geen enkele wc heeft hier een wc-bril. Gek he, waar je dan opeens waarde aan gaat hechten?

Ik kom tot nu toe nog maar weinig andere #vanlifers tegen. Via Instagram volg ik er een aantal, maar de meesten stoppen in de winter met het busleven of trekken naar Spanje en Portugal. Ik ben nu ook onderweg naar het zuiden. Bordeaux om precies te zijn. Ben lang in het noorden gebleven, in de Vogezen, waar ik een tijdje meewerkte op een boerderij. Bordeaux schijnt prachtig te zijn, dus daar blijf ik ook een tijdje. (En ja, dat had ik al moeten weten volgens m’n vader.)

Carlijn’s reisavonturen kan je ook volgen op instagram via @Carlitsjen.