Van ultieme vrijheid naar een leven vol beperkingen

De wereld is in de ban van het coronavirus, en hoewel we in onze camperbubbel leefden, kunnen wij er ook niet omheen. Helaas hebben wij onze reis op pauze gezet en zijn we sinds anderhalve week terug in Nederland. Een terugblik op onze keuze om Portugal te verlaten en hoe onze terugreis naar Nederland is verlopen.

Geplunderde Lidl

Iets meer dan twee weken geleden zaten wij bezorgd, maar nog vrij rustig in Portugal. De ernst van het virus werd steeds duidelijker en we hielden signalen steeds meer in de gaten. De situatie veranderde meerdere keren per dag, ondanks dat was er nog niet veel van te merken in Portugal. Ondertussen was in Spanje de noodtoestand uitgeroepen en ook in Nederland waren de eerste maatregelen tegen het coronavirus getroffen. In Portugal zagen we wel een geplunderde Lidl, maar verder waren de supermarkten en winkels geopend, rustig en bevoorraad. Het leek alsof de Portugezen zich aanpasten naar eigen wijsheid. Sommige tankstations troffen strenge maatregelen, zoals enkel contact via een doorgeefluik, andere tankstations waren gewoon geopend en stonden vol met mensen. Op de grote wegen was het erg rustig maar verder reed er gewoon verkeer.

We wilden de crisis uitzitten op een afgelegen boerderij, waar we mochten helpen en voorzieningen gratis waren. De berichten die we lazen over de veranderende situatie werden steeds serieuzer en we begonnen te twijfelen. Binnen twaalf uur veranderde onze keuze van onszelf afzonderen, naar het teruggaan naar Nederland. Twee kilometer voor de boerderij, ontvingen we berichten dat de noodtoestand ook in Portugal was uitgeroepen. Omdat we samen reisden met Lisa en Asha, gingen we meerdere keren per dag in “crisisberaad” en overlegden we alles samen. We besloten samen om een plekje voor de nacht te vinden en de dag erna aan de terugreis te beginnen.

Horrorverhalen over grenzen

De keuze om terug te rijden was één ding, om daadwerkelijk de grenzen over te kunnen was een tweede. We hebben eindeloze horrorverhalen gelezen, ontvangen en gehoord. Mensen die de grens niet meer over konden en dus vastzaten, ellelange files voor de grensovergangen en barricades. We hebben met diverse instanties gebeld, maar niemand kon ons meer vertellen over de actuele situatie.
We besloten het zelf maar te ondervinden en naar de grens met Spanje te rijden. Aangekomen bleek er maar één busje voor ons te staan, en kwam er meteen een agent naar ons toe. We moesten een document met onze gegevens invullen, waarna deze werden geregistreerd. Daarna ontvingen wij een officieel document dat we Spanje mochten doorkruisen, om naar Nederland terug te keren. Geen files of drama bij de grenzen. Op naar Frankrijk!

Opvallend rustig

Het was opvallend rustig op de snelweg, we kwamen enkel terugreizende campers tegen, vrachtwagens en heel sporadisch een auto. Dit gaf niet alleen de ernst van de situatie in Spanje duidelijk weer, het versnelde ook onze rit naar Frankrijk. We besloten om door te rijden naar Frankrijk, om aan de noodsituatie in Spanje te ontsnappen. Ook over de grensovergang naar Frankrijk hadden horrorverhalen gehoord, maar toen we Spanje uit wilden rijden, stond er niemand ons op te wachten en reden we fluitend Frankrijk binnen. Uiteindelijk hebben we deze dag 15 uur gereden, maar waren we gelukkig op een rustig plekje aangekomen en een stuk dichter bij huis.

Enigszins gerustgesteld over de grenzen, besloten we iets rustiger aan te doen en zijn we de volgende dag in Frankrijk gebleven, hier werden we eigenlijk toe gedwongen omdat Lisa en Asha problemen hadden met de camper. Hun remmen liepen aan, en verder rijden was geen optie. De volgende dag kwam er een monteur en was het probleem gelukkig eenvoudig op te lossen.

Thuisquarantaine

Uiteindelijk kwamen we na vier dagen reizen aan in Nederland, en was het geen probleem om België zowel in als weer uit te rijden. Na de uitgestorven wegen gezien te hebben, van Portugal tot in België was het totaal onverwacht om op zondagavond in Nederland bijna in de file te moeten rijden. Het leek alsof de situatie in Nederland een stuk minder ernstig was. Ondanks dat besloten we wel om ons in een soort zelfquarantaine te zetten met z’n vieren in een tijdelijke woning.

Op reis is het een groot geluk om ultieme vrijheid te mogen ervaren, te rijden, en te gaan en staan waar je wilt. Toch hoort het aanpassingsvermogen dat nu nodig is ook bij de vrijheid. We zijn blij dat we met Lisa en Asha samen zijn, twee mensen om mee te kunnen delen maar die ook door dezelfde situatie gaan. Twee mensen die helemaal begrijpen hoe het voelt om je droom op te moeten geven, en wat voor een klap dat is. We gingen van ultieme vrijheid naar een leven vol beperkingen. We zijn blij dat we gezond zijn, we hebben eten, drinken, en alle luxe van een dak boven ons hoofd. 

Dus we zijn daarnaast ook vooral dankbaar en gelukkig dat we het afgelopen half jaar in volledige vrijheid hebben kunnen reizen. De komende twee maanden blijven we sowieso in Nederland en wachten we af hoe de situatie zich ontwikkelt. We willen ons niet focussen op wat we verliezen, maar willen juist kijken naar wat deze tijd ons kan geven. Op reis voelden we ons ontzettend gelukkig, en dat gevoel is het altijd waard om naar te streven. Daarom gaan we kijken hoe we ons geluk kunnen voortzetten in de toekomst, en welke stappen hier voor nodig zijn.

Meer weten?

Op de hoogte blijven van Allard en Nienke? Volg ze via @ziejeonsgaan op Instagram voor een dagelijkse update, of luister de ZIEJEONSGAAN-Podcast via Spotify, Apple Podcast of Google Podcast.