Mooie ontmoetingen in Nederland
Carlijn Assink (29 jaar) is bezig met een nieuw avontuur. Ze onderzoekt of het fulltime camperleven iets voor haar is. Haar camper, Harrie: een Volkswagen T3, is er eentje die om de haverklap een mankement heeft. Maar goed, dat maakt het allemaal extra avontuurlijk. Nu is ze op ontdekkingstocht in Nederland, om voor NKC een camperplaats inspiratiegids te maken.
Soms kom je mensen tegen onderweg die je inspireren en je helpen de schouders onder het leven te zetten.
Rouwverwerking
Bij één van de eerste camperplaatsen die ik bezocht, begin april, had ik een bijzondere ontmoeting. Het weer was nog vrij koud en het waaide hard. Ondanks dat, stond er een camper op de mooie plaats. Hij herkende mij, toen ik aan kwam rijden. “Zeg, ben jij niet dat meisje dat in haar eentje op pad is en voor NKC schrijft?” Dat vond ik al bijzonder, dat hij me herkende. Maar zijn verhaal maakte nog meer indruk.
Hij had met zijn vrouw een mooie, nieuwe camper gekocht, om Europa opnieuw te ontdekken. Helaas was het ze niet gegund, want zijn vrouw bleek ziek en stierf binnen een paar maanden tijd. Haar man was verdrietig en wilde eigenlijk helemaal niet meer op reis, maar omdat zijn kinderen verspreid door Nederland wonen, nam hij de camper soms toch maar mee. Inmiddels gaat hij er vaak op uit. De campertochten brengen hem op plaatsen waar hij nog nooit was geweest, en in zijn hart is zijn vrouw erbij. Camperen en rouwverwerking tegelijkertijd. “Ik laat me niet neerslaan door verdriet.”
Camperkat
In Ruinen kwam ik een bijzonder en vrolijk stel tegen. Ze zaten heerlijk in het zonnetje toen ik ze aansprak, maar ik was al snel afgeleid door de kat die naast haar zat. “Dat is Donna, onze camperkat.” Een camperkat! Ik wist helemaal niet dat katten het leuk vonden om onderweg te zijn. Ik heb zelf een kater, Klaas. Alhoewel hij graag in de camper zit als ik er ook in zit, raakt hij in paniek als ik de camper start. Of als ik wegloop en hij er nog in zit. “Dat was in het begin, toen ze nog een babykatje was, ook wel problematisch soms”, lacht Tineke. “Vooral tijdens het rijden was het vreselijk, ze sprong in het rond.” Maar met veel geduld leerde Donna stil te zitten en nu gaat ze al vijf jaar mee. “Het is zo gezellig en ze kan lekker rondstruinen in de bossen. Welke kat wil dat nou niet?” Hmm, misschien moet ik Klaas toch maar een keertje meenemen voor een oefenrondje.
-
Delen
