Met z’n vieren in de campingbus op skivakantie

De ANWB waarschuwt voor lange files in Duitsland en Oostenrijk. Wij besluiten om vijf uur in de vroege ochtend te gaan rijden. Geen idee of we op deze manier de files omzeilen, maar we gokken het erop. De cargo bag met bagage zit muurvast op het fietsenrek, de tank is vol en Mark heeft voor de volledigheid nog even nieuwe ruitenwissers geregeld. Na een laatste check vertrekken we. Volgens Google Maps zouden we er zo’n 9,5 uur over doen.

Aansluiten in de file

Met wat stops en files ingecalculeerd hopen we rond een uur of vier in Tirol aan te komen. Dit loopt even anders. De eerste acht uur van de reis gaat soepel, tot we bij München komen. Daar sluiten we aan in de eerste van een rij lange files. Met als resultaat dat we pas tegen 18:30 op de camping aankomen. Zoals ik in de vorige blog schreef, hoopte ik op een wit landschap, een blauwe lucht en een volop schijnende zon. Dat beeld is bij aankomst net even anders. Het is donker, sneeuw is nergens te bekennen en de camping is één grote modderpoel. Niet echt een idyllische camperplaats tussen de bergen. Bergen zijn er wel, maar omdat het pikdonker is, zijn ze nauwelijks te zien. We krijgen een plekje toegewezen midden op de camping, tussen een aantal wat troosteloos uitziende caravans.

Moe van de lange reis ontstaat er een kleine discussie over de bustent. Gaan we die nu, in het donker, opzetten of wachten we tot de volgende ochtend? We besluiten er voor te gaan en terwijl Puk met een zaklamp zoveel mogelijk licht creëert, zetten Mark, Milan en ik de tent op. Dat gaat wonderbaarlijk vlot. We hebben dit nog maar één keer even snel uitgeprobeerd, maar we ‘nailen’ het. De tent staat rechtop, zit vast aan de camper en de haringen zitten in de grond. De Cargo bag met onze dekbedden en kleding zetten we in de tent en dan vinden we het welletjes. Tijd voor een wienerschnitzel, wat ‘knoblauchbrot’ en een wijntje.

Elektrische deken wordt beste vriend

We hebben ons voorbereid op de kou. De camper heeft een standkachel, we hebben een klein kacheltje mee voor in de tent en elektrische dekens. Puk en ik slapen in het hefdak. Dit bovenbed ligt heerlijk door de comfortabele lattenbodem. Die eerste nacht is het niet echt koud, maar de andere nachten vriest het zo’n drie tot vier graden. De elektrische deken wordt onze grote vriend en zorgt ervoor dat we het niet koud hebben. Waar we in de praktijk wel achter komen is hoe belangrijk ventilatie is. Bij de voorbereidingen hadden we daar rekening mee gehouden, maar één raampje op een kier blijkt niet genoeg. Puk en ik worden die eerste ochtend gewekt door een paar druppels die van het plafond op onze voorhoofden landden.

Efficiënt naar bed

Heel fijn blijkt het raam in het hefdak. Als we die een beetje open laten staan, is er niets aan de hand en hebben we helemaal geen last van condens. Ook vinden we al snel de meest handige manier om ons alle vier zo efficiënt mogelijk ‘in bed’ te krijgen. Puk en ik klimmen eerst naar boven en vervolgens maken Mark en Milan van de achterbank een bed. Als de bank een bed is, is er namelijk helemaal geen ruimte meer in de camper.

Het is te doen als niemand moeilijk doet

Ja, het is krap met z’n vieren. Heel krap, maar als je je daar alle vier op instelt, een beetje innovatief bent, de lol ervan inziet en verder gewoon niet moeilijk doet, is het prima te doen. Voordeel is dat je van hele dagen skiën zo moe wordt, dat je sowieso heerlijk slaapt. Dat neemt niet weg dat Mark en ik supertrots zijn op de kinderen, die het toch moeten doen met ouders die doodleuk bedenken met een campingbus op skivakantie te gaan, terwijl anderen hun skiweek comfy in hotels en ruime appartementen doorbrengen.

Extra ruimte dankzij de bustent

Onze camper doet het op technisch gebied heel goed. De standkachel werkt perfect en houdt ons lekker warm. Na een hele week stilstaan in de sneeuw en kou start onze bus meteen en loopt als een zonnetje. Ook qua ‘huisvesting’ gaat het prima. Zoals gezegd slapen we heerlijk en de bustent zorgt ervoor dat we net even de nodige extra ruimte hebben.

Natuurlijk is niet alles perfect. De grond is de ene keer nat en modderig, de andere keer ijskoud en bevroren. Zo glijden we een paar keer uit op het grondzeil van de tent, bevriezen onze voeten als we onze snowboots uitdoen om de camper in te stappen en zijn we regelmatig van alles kwijt. ‘Waar is mijn skibroek’, ‘heeft iemand mijn toilettas gezien’ en ‘wie heeft mijn oplader gepakt’, zijn kreten die dikwijls door ons kleine campertje galmen. De camping is prettig en heeft luxe sanitair met ruime douches, vloerverwarming en verwarmde ruimtes voor onze skispullen. Dit zorgt wel voor extra comfort deze week; in onze camper hadden we de skispullen nooit kwijt gekund.

Witte sneeuw, blauwe lucht: wat wil je nog meer?

Al met al hebben we een top week die zeker voor herhaling vatbaar is. Overdag hebben we fijn geskied. Skiwelt Wilder Kaiser Brixental in Tirol is een prachtig en ruim skigebied met mooie pistes, indrukwekkende uitzichten op de Alpen en leuke stuben om lekker te lunchen. Ook camping Franzlhof in het plaatsje Söll is een aanrader voor als je wilt wintercamperen. Het was voor ons een avontuur en de verwachtingen die we hadden zijn (bijna) allemaal uitgekomen. In het dal, waar de camping ligt, liet het witte landschap even op zich wachten, maar na een hele dag sneeuwen werd het ook daar prachtig wit. En dan is het toch wel heel fijn als je ’s ochtends je camper uitstapt en om je heen écht die blauwe lucht, witte sneeuw, de zon en de bergen ziet.

Wil je meer foto’s zien of ben je benieuwd naar onze volgende campertrips? Je kunt ons volgen op Instagram: @camper.lust