Ervaren spot hunters: Mirte & Mister H

De reden dat Mister H. groen is, is eigenlijk heel strategisch. Het is namelijk de ideale camouflagekleur voor in het bos. Soms werkt het zo goed, dat we zelf door de bomen de het busje niet meer zien. Het is niet altijd makkelijk om een mooi plekje te vinden waar je gezellig een avondje van je rust kan genieten. Na een dag sightseeing, stadjes bezoeken, in de file staan, berg op- en bergaf rijden en inkopen doen bij een veel te grote supermarkt wil je toch niets liever dan een bospad inrijden en een biertje of wijntje drinken met fantastisch uitzicht op de ondergaande zon? Wij noemen dat ‘spot hunting’.

Bestemmingsverkeer

Het beste tijdstip om te spot hunten is na de avondspits. Rond etenstijd zijn we gefocust op smalle weggetjes, bospaden en afgelegen terreinen. Of we parkeren gewoon bij een meer, aan zee of rivier totdat de zon zakt en gaan dan op zoek naar een geschikte slaapplek. De ene keer duurt het maar twintig minuten voordat we iets gevonden hebben, de andere keer twee uur. Maar dat heeft ook wel weer z’n charme. Echt regels overtreden doen we nooit, hoor. We weten natuurlijk dat we soms alleen ergens in mogen als we bestemmingsverkeer zijn, maar indirect zijn we dat ook, toch? En we laten nooit afval achter, kiezen een hele discrete plek tussen de bomen en zijn niemand tot last. We spugen niet eens onze tandpasta uit in de natuur.

Verboden voor tractoren

Een paar weken geleden vonden we zo’n mooi weggetje. ‘Verboden voor tractoren’ stond er op het bord. We keken elkaar aan, knikten goedkeurend en reden er voorzichtig in. Altijd een spannend moment, want wat als we niet meer kunnen keren? Het was ook nog eens in de bergen. Voor je het weet rij je 14% omhoog of omlaag in z’n achteruit! Maar we hadden geluk, een mooie inkeping tussen de bomen leek voor ons speciaal daar te zijn aangelegd. Stoeltjes op het dak, uitzichtje erbij en het voelde na een lange dag op de laptop echt even als vakantie. En als kers op de taart hadden we ’s avonds ook nog een flinke onweersbui. Gezellig vanuit het warme busje naar buiten koekeloeren. De volgende ochtend installeerden we ons in het opkomende zonnetje met een kopje koffie en de kaart, want een nadeel is wel dat je maar één nachtje kan blijven. ‘Psst, ik hoor een auto!’ zegt Sébastien. Nog geen twee minuten later zien we een auto van de gemeente aankomen. Oeps. Het mannetje stapt uit en zegt:’ Jullie mogen hier niet staan.’ We zijn niet bang, maar je voelt je toch als een kind dat op zijn donder krijgt. ‘Wilt u misschien een kopje koffie?’ Vraag ik voorzichtig. Op het strenge gezicht verschijnt een glimlach. Dat is een ‘ja’. We kletsen al snel over onze oude Citroën, de vrije natuur en het feit dat hij met zijn vrouw ook vaak in het wild kampeert met hun busje. ‘Jullie mogen best nog langer blijven staan hoor!’ Zegt hij als hij weer terug naar z’n auto loopt. We moeten er om lachen en bedanken hem vriendelijk.

Alleen op de wereld

Inmiddels zijn we echte spot hunters geworden. Er zijn zo ontzettend veel mooie afgelegen plekken waar je een nachtje kan staan. In Duitsland heb je de ruimte, Zwitserland is fantastisch mooi en aan de Middellandse Zee kust moet je geluk hebben. Lekker parkeren onder de sterrenhemel, niemand die je ziet en stekem helemaal alleen op de wereld.

Volg meetmisterh en mirtewashere op instagram.