De Zilvervloot - Op campercursus

Eenmaal over de grens voelt het al snel alsof we ver weg zijn. Niet weg van thuis, want die hebben we bij ons. De bus voelt heerlijk, veilig en vertrouwd en alles werkt zoals het hoort.

Rik en Nienke in hun camperbus: de zilvervloot

Het eerste plekje in de Belgische Ardennen kiezen we zorgvuldig uit. Terugkomend van een wandeling door het bos op de derde dag valt ons ineens een bord op dat door de jaren heen de kleur van de bosjes heeft aangenomen; "Max. 24 uur". Oeps! We zijn bij onze eerste plek al in overtreding en hebben onze eerste camperles gekregen: gratis staat niet voor ongelimiteerd. De geschreven én ongeschreven regels van het camperen moeten we zelf gaan ontdekken tijdens deze ‘campercursus’ in real life.

Warme douche

Na een dikke week vinden we het hoog tijd voor een warme douche dus we begeven ons naar het bekendere campingterrein. Tijdens een vakantie deden we voorheen geen was, maar kamperen is hard werken. Schoonmaken, handwas en douchen; stromend water is een luxe geworden. Deze luxe heeft helaas ook een prijskaartje dat killing is voor het budget. Een budget van 1000 euro per maand, waarvan we de helft reserveren voor brandstof, betekent dat we ongeveer 17 euro per dag mogen besteden aan voedsel, entertainment en accommodaties. Een camping wordt om die reden een no-go-terrein, dus we gaan op zoek naar een alternatief. Helaas was de reserveband oud en droog en hebben we een nieuwe moeten aanschaffen, dat tikt ook aan.

Tappunt experts

We rijden van camperplaats naar camperplaats, uiteraard gratis plaatsen. En we worden steeds creatiever met de dagelijkse bezigheden. De solarshower werkt prima en in plaats van musea en toeristische attracties besteden we onze dagen aan wandelingen en fietstochten. Ook vinden we steeds makkelijker water, bij elk tankstation of stadscentrum is wel een tappunt te vinden. Natuurlijk moet je je niet generen om met een 50 liter watertank over een dorpsplein te lopen.

Tussen de grote witte campers

Tussen alle grote witte campers met elektrische fietsen in de 'garage' voelen we ons toch een vreemde eend in de bijt. Het 'bonjour' roepen naar onze buren werpt helaas ook nog niet zijn vruchten af. Gelukkig is daar buurman Joop, een gepensioneerd automonteur, die graag zijn ervaringen met ons deelt. Toch nog een kleine campercursus! Vol passie vertelt hij over zijn camper en na zijn tweede rondje om onze camper zegt hij: "Jullie Nissan is een betrouwbare bus." Dit geeft moed!

Nadat we de uitgaven van die dag hebben gecategoriseerd (die we in een later blog zullen delen) valt de avond en wordt het stil op de camperplaats. Daar waar onze buren zich richting het café begeven, drinken wij nog een wijntje onder het sterrendak. Even voelt het als vakantie.