De onverbiddelijke camperplaatsbaas

“U weet toch wel dat u met uw wiel op de linker witte streep moet staan!”, wordt ons ferm gesommeerd bij aankomst op de camperplaats. We staan niet 100 procent goed en meneer de camperplaatsbaas is onverbiddelijk: wielen óp de lijn, want alleen dan hebben alle campers evenveel ruimte voor tafels en stoelen. Wat een welkom, gaat er door ons heen, maar de omgeving is mooi. “Na vijf uur kunt u zich aanmelden, daar, in dat huisje.”

Afval splitsen

Even later wandel ik met het pedaalemmertje naar een afgeschermde plaats met de afvalbakken. Waar hij vandaan komt, weet ik niet, maar plots staat de camperplaatsbaas naast me en kijkt argwanend naar mijn verrichtingen. “Heeft u uw afval niet gesplitst?” Hij kijkt verontwaardigd naar de appelschillen, volle koffiefilters, een papieren broodzak, wat lege plastic verpakkingen en zijn stem schiet zelfs wat octaven in de hoogte bij het zien van een glazen potje, waar pepertjes in hebben gezeten. “Scheiden, mevrouw”, beveelt hij, wijzend naar alle bakken met opschrift. En hij blijft streng aan mijn zijde. Er zit niets anders op dan met blote handen mijn pedaalemmerzakje te verdelen over de diverse bakken. “U moet dit in het vervolg direct doen, in de camper, mevrouw”, adviseert hij en beent weg. Ik hoop maar dat hij niet ontdekt dat het leuke gezin naast ons de babyluiers gewoon in de vuilniszak doet, bedenk ik me, teruglopend naar de camper.

Stipt om vijf uur melden wij ons, waarna we naar het centrum willen wandelen. Vanuit het niets krijgen we van mevrouw de camperplaatsbaas een plattegrond in de hand gedrukt, want zij vermoedde al dat wij die richting op wilden. Zijn deze mensen paranormaal? Als we later bij de camper een wijntje drinken, krijgen we zelfs het gevoel dat het alcoholpercentage wordt gecontroleerd!

Milieupolitie

De volgende dag moet de vuilwatertank leeg en vers water worden ingenomen. We staan niet recht boven het gat, zodat er een beetje grijs water over de bestrating weg spat. “Mijnheer, wat doet u nu?! Ik krijg last met de milieupolitie, het vuil trekt in de grond.” Wij kijken beteuterd naar de man en de drupjes afwas- en douchewater... Durven wij nog vers water te tanken? Nou, geen kwestie van durven, het móet. Eerst 50 cent in de gleuf en het schone water over de vieze plek spuiten, daarna is de man enigszins tot rust. Wij nemen onze poepdoos maar mee, bang dat we de inhoud ervan ook moeten splitsen?

Dit artikel verscheen in een andere vorm in Kampeerauto nr. 5 2015.