Campertocht naar Moskou
Camperaars Nel en Henk van Zelm uit het West-Friese Westwoud trekken met hun camper naar Moskou, om de bij hen geboren bouvier Moos bij zijn nieuwe eigenaar te bezoeken. Het wordt een avontuurlijke tocht van 6.200 kilometer in vier weken.
Nel (59) en Henk (62) van Zelm zijn liefhebbers van honden. Ze leven voor en met hun bouviers Kelly en haar dochter Suzie, twee geregistreerde rashonden. Thuis, maar ook als ze met hun camper op stap zijn, hebben die een hoofdrol. Toen Kelly moeder werd van een nest nakomelingen, kwam er via de website van de Nederlandse Bouvier Club (NBC) al snel een reactie.
Henk en Nel van Zelm
Kleine Moos
Nel van Zelm: “Er meldde zich een Nederlandse man uit Moskou die zo’n hond zocht voor z’n Russische vriendin Anastasia. Eerst vertrouwden we het niet zo. We wilden niet dat kleine Moos, zoals we hem inmiddels hadden genoemd, voor bewaking zou worden gebruikt. Na wat mailtjes over en weer bleek al snel dat de twee de hond voor de gezelligheid wilden houden. Omdat dit ras in Rusland onzuiver is doorgefokt, zochten ze een reu in het buitenland. Ze wilden er zelfs graag voor naar Nederland komen.” Dat gebeurde in december 2013. “Het was een leuke vrouw en we konden wat Engels met haar praten. Er ontstond een klik en de koop werd gesloten. Maar toen was Moos nog te jong om uit het nest te halen. Daarom kwam ze in januari terug. Ze werkt bij Aeroflot en kan dus goedkoop vliegen. Honden onder de acht kilogram mogen bij de Russische vliegmaatschappij nog mee in een bench, mits die onder de vliegtuigstoel past. Dus na acht weken ging Moos op die manier mee.”
Camper naar Rusland
Na enige tijd werd het stel uitgenodigd om naar Moskou te komen om te zien hoe de boreling opgroeide. Henk van Zelm was gelijk enthousiast, maar zijn echtgenote aanvankelijk niet. “Henk wilde altijd al een keer met de camper naar Rusland, dus hij rook zijn kans”, legt zij uit. “Maar ik vond het eng, was bang voor de criminaliteit en andere dingen waarover ik gelezen had. Positieve verhalen van een dorpsgenoot die er per motorfiets naartoe was geweest, trokken me uiteindelijk over de streep. We besloten de reis in de zomer van 2014 te maken.” Dat kostte wel de nodige voorbereiding. Voor een visum moest het stel naar de ambassade. “Men wil daar precies weten hoe je rijdt en waar je gaat overnachten. Dat konden we natuurlijk vooraf niet zeggen. We hebben daarom een visumkantoor in de arm genomen en dat heeft het prima geregeld, met hotels als overnachtingsadressen. Ook wil de ambassade weten hoe de camper is verzekerd en hoe het staat met je ziektekostenverzekering”, vertelt Henk, die als vrachtwagenchauffeur wel wat papieren rompslomp gewend is.
Voor de honden moest er een gezondheidsverklaring komen. Nel van Zelm: “Ze moesten ook bewijzen van inenting hebben tegen rabiës en hondsdolheid. Dat regelden we pas twee dagen voor vertrek, want die verklaring mag bij het passeren van de Russische grens niet ouder zijn dan vijf dagen. Het was dus opschieten geblazen.”
Reserveplaten
De camper bleek via de NKC Camperverzekering voor alles verzekerd te zijn. Er ging een extra reservewiel mee, een ketting, extra wielmoeren, ventielen, proppers en een kleine compressor voor lekke banden. Nodig hebben ze de spullen niet gehad, want elk dorpje bleek wel een bandenbedrijf hebben. Ook waren er voldoende tankstations, waar diesel omgerekend maar 70 eurocent kost. Over de verdere voorbereidingen zegt Henk van Zelm: “We hadden ook twee kentekenplaten als reserve bij ons, want we hadden gelezen dat ze soms worden gestolen, om ze je daarna weer voor veel geld aan te bieden. Nou kun je geen reserveplaten verkrijgen in Nederland, maar wel in een witte uitvoering voor een aanhanger. Die heb ik gekocht en geel geverfd. Eenmaal in Rusland heb ik die erop geschroefd.”
Wit-Rusland
Via Polen gingen ze Wit-Rusland in. De controle duurde 5,5 uur. Nel van Zelm: “Alles ging correct, je moet alleen geduld hebben. We gingen van het ene loketje naar het andere om formulieren in te vullen en we moesten onder meer een extra ziektekostenverzekering afsluiten. Een vrouw die wat Engels sprak en onze paspoorten bekeek, was direct erg geïnteresseerd in onze honden. Ze haalde geen kasten leeg, zoals we wel hadden gehoord en ook zagen bij andere voertuigen. Kennelijk was zij ook een dierenliefhebber. Daar hadden we geluk mee, want we konden daarna doorrijden.”
In Wit-Rusland moest het stel een tolkastje voor de grote wegen kopen. Henk van Zelm: “Omdat de wachtrij daarvoor erg lang was, reden we door en dachten: dat komt onderweg nog wel ergens. Maar we werden aangehouden, moesten mee naar het busje en kregen een boete van honderd euro, geschreven op een kladpapiertje. Ik gebaarde dat ik naar de camper wilde om het te halen en nam twee stukken kaas mee terug. De gezichten klaarden op, de twee agenten pakten het aan, verfrommelden het kladje en wensten ons verder een goede reis.” Van Zelm vertelt met een glimlach over deze kleine corruptie en voegt eraan toe dat hij daarna alsnog een tolkastje heeft gekocht.
Aankomst in Moskou
In Minsk overnachtten de twee op een parkeerterrein met vrachtwagens. Per dag legden ze ongeveer vierhonderd kilometer af, omdat ze onderweg regelmatig moesten stoppen om de honden uit te laten. Via Smolensk bereikten ze Moskou.
Aankomst in Rusland
Henk van Zelm: “Toen we onderweg naar het centrum de contouren van het Kremlin zagen, wist ik de weg verder wel. Navigatie gebruik ik nooit in de vakantie, want ik vind het een uitdaging om wat te zwerven. De meeste wegwijzers hebben ook Europese lettertekens, dus dat is gemakkelijk.” Anastasia trof het stel thuis, maar Moos was er niet. “Het hondje was naar haar datsja buiten de stad bij twee tantes gebracht, omdat Anastasia haar enkel had gebroken en het beestje niet zelf kon uitlaten”, vervolgt hij zijn verhaal. “De volgende dag zijn we daarheen gegaan en die ontvangst was groots. En ook erg leuk voor onze Kelly, die haar kleintje weer zag en Suzie haar zussie. Het doel en hoogtepunt van onze reis.”
Stadscamping van Moskou
“Onze basis werd de stadscamping van Moskou bij een evenementenhal. Alle voorzieningen waren er, zelfs warme douches en een wasmachine. Het was wel duur: 35 euro per nacht. Wel hadden we gratis wifi. En we konden goedkoop mobiel bellen met een Russische simkaart. Pinnen bleek overal mogelijk en contant betalen niet alleen in roebels, maar het kon ook met dollars en euro’s”, aldus Van Zelm.
“Met de scooter hebben we Moskou verkend”, gaat hij verder. “Dat was wel uitkijken geblazen, want Russen hebben geen ontzag voor een buitenlandse auto of scooter. Ze snijden je af en toeteren bij het minste of geringste. Ook op snelwegen moet je erg opletten, want op de vluchtstrook rijden ook paard-en-wagens en fietsers. Er wandelen mensen en er zijn veel kraampjes waar auto’s plots voor stoppen. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Ook met de camper. Daarmee hebben we zelfs op het Rode Plein gereden.” Trots laat het stel er een foto van zien, erbij vertellend dat dit heel bijzonder is, omdat je er uit veiligheidsoverwegingen niet mag stoppen. Nel van Zelm stapte uit en wachtte met het fototoestel in de aanslag, tot haar man na een omweg weer voorbij kwam rijden en knipte toen op het goede moment.
Op het Rode Plein
Sint-Petersburg
Op de terugweg deden de twee nog een keer de datsja aan om Moos te bezoeken en vertrokken toen richting Sint- Petersburg. De afstand vanaf Moskou naar de tsarenstad is zo’n achthonderd kilometer. “Ik had steeds de neiging om binnendoor te gaan, over kleinere wegen, wat zwerven, zodat je meer ziet. Maar dat was niet te doen. Zodra je van de hoofdweg af bent, worden de wegen slecht met veel zand en kuilen”, vertelt Henk van Zelm. “In Sint-Petersburg stonden we op een mooie camping.
Sint-Petersburg
Baltische staten
De grensovergang naar Estland was niet prettig. Het duurde bijna drie uur voor we erdoor waren en er kwamen steeds andere beambten binnen kijken. Ze vertrouwen elkaar kennelijk niet. De honden moesten hier uit de camper. Onze inventaris gelukkig niet.” “We hebben er ongeveer een weekje over gedaan om alle drie de Baltische staten door te rijden”, vervolgt hij. “Toen hadden we nog tijd over om ook Kalingrad te bezoeken. Ons visum en alle andere papieren waren ook voor deze Russische enclave geldig, dus we hadden een unieke kans. Naar de honden werd daarbij amper gekeken, maar des te meer naar alle formulieren voor de camper. Bij iedere grens was het dus weer een verrassing wat er zou gebeuren.”
Prachtige camperreis
Via Polen en het Duitse Lübeck keerde het stel terug naar huis. Met een hoofd vol herinneringen en de zekerheid dat Moos in goede handen is. “We hebben dus door en voor een bouvier een prachtige camperreis gemaakt. Het was een geweldige ervaring. Ook nu hebben we nog steeds contact en zien we aan foto’s hoe Moos het maakt”, zegt Nel van Zelm. Haar man vult aan: “Als mensen ons vragen hoe het was, zeg ik altijd: ik wil morgen weer. We willen dat echt nog een keer doen, maar dan wel nog verder naar het oosten.”
Dit artikel verscheen in een andere vorm in Kampeerauto nr. 6 2015.