Albanië per camper: terug naar huis

Vanuit Rovinj op het Kroatische schiereiland Istrië waren we snel bij de grens van Slovenië. Een Schengen- en euroland, dus gemakkelijk. Wel moesten we voor onze hoge camper een vignet kopen van € 30,-. Voor zeven dagen, minder kon niet. Jammer, want we waren na 21 kilometer in een halfuurtje het land al weer uit! Omgerekend € 1,43 per kilometer. Duurdere kilometers hebben we nog niet gereden. Om Italië snel door te gaan, namen we de tolwegen. Die zijn er niet duur. In Brescia, halverwege, maakten we een stop voor de nacht bij Agriturismo Cascina Maggia (waardering: 7,5 o.b.v. 11 beoordelingen).

Camperplaats in Brescia

Prijs: € 15,-. Inclusief alles, zelfs wifi. We waren de enige buitenlanders, de rest allemaal Italianen.

Tolkosten

De volgende dag zijn we verder gegaan, via Trentino door de Frejustunnel naar Frankrijk. Vlak voor de tunnel moesten we tanken. Nooit bij nagedacht, maar daar werd wel misbruik van gemaakt wat de prijs betreft. Veertig cent per liter duurder de diesel dan elders. Er is geen concurrentie en ze weten dat je niet anders kunt. Je moet hier trouwens toch al je portemonnee trekken vanwege de diverse toltrajecten. In totaal waren we op de Italiaanse autowegen (vanaf Triëst tot Frankrijk) € 66,70 kwijt. In Slovenië dus al € 30,- en om de dertien kilometer lange Frejustunnel door te gaan nog eens € 58,80. Bij elkaar € 155,20. Voordeel is dat het wel snel gaat en je met de tunnel een heel stuk bochtige weg afsnijdt.

Militair vertoon bij de Frejustunnel

Voor we de tunnel ingingen, hadden we al met de Franse grensbewakers te maken. Veel militairen, agenten en douaniers. Frankrijk heeft de controles scherp aangetrokken. Niet alleen vanwege asielzoekers, maar ook voor mogelijke terroristen. Ze wilden precies weten wie we waren. Waar we vandaan kwamen en waar we naartoe gingen. Soldaten met een wapen in de aanslag keken toe. Op een pantservoertuig stond een mitrailleur in de richting van ons binnenkomers gericht. Alle vrachtwagens moesten open. Wij hadden verwacht ook bezoek te krijgen in de camper, maar uiteindelijk mochten we gewoon verder rijden.

De tunnel is prachtig, goed verlicht en geventileerd. Verkeer in twee richtingen dat maar 70 km per uur mag rijden. Houd je niet genoeg afstand tot je voorganger, dan krijg je via een oplichtend bordje een waarschuwing. Toen we de tunnel door waren, zijn we van de snelweg af gegaan. Via goede binnenwegen reden we een prachtige route door de Franse Alpen en de Savoi.

Onderweg veel mooie plekken om te stoppen

Met de camper door het oog van de naald

We schrokken toen we waarschuwingsborden zagen over een tunnel die we naderden. Die was maar 3.50 meter hoog met een maximale breedte van 2.35 meter. Voor vrachtverkeer was die sowieso verboden, zo was te lezen. Onze camper is 3.20 meter hoog en 2.20 meter breed, maar heeft wel de omvang van een vrachtauto. Wat moesten we? We besloten door te rijden en het er maar op te wagen. Toen we voor de in 1932 geboorde Tunnel du Chat stonden, zijn we de ingang langzaam genaderd. We konden tenslotte altijd nog de spiegels naar binnen klappen. Dat bleek niet nodig. Langzaam legden we het anderhalve kilometer ondergrondse traject af. Ook de tegenliggers passeerden met aangepaste snelheid. Poeh, dat ging goed. Wat een opluchting toen we er weer uit waren.

Flashback

Dit deed ons gelijk weer terugdenken aan de gevaarlijkste momenten van deze hele reis die we in een tunnel in Albanië meemaakten. Die was smal, met slecht wegdek en overal water. Plus het ergste: geheel onverlicht. Toen we daar vanuit zonnig weer inreden, zagen we de eerste minuut helemaal niets. Een deken van duisternis die over je heen geslagen werd. Alleen de koplampen van tegenliggers waren zichtbaar. Heel griezelig vonden we dat. Net als enkele chaotische verkeerssituaties, die meer weg hadden van survivallen. Nu we in Italië en Frankrijk zijn, verbazen we ons er steeds over, dat auto’s (meestal) voor overstekers op een zebrapad stoppen, dat richting wordt aangegeven, voorrang wordt verleend, we (bijna) niet meer rechts worden ingehaald. We raken er gelukkig weer snel aan gewend.

Wat? Mannen meer waard dan vrouwen?

Dwars door de Alpen volgden we de kronkelende wegen langs de Ain. We stopten voor de nacht op de camperplaats in het bergdorpje Aiguebelle (waardering 7,3 o.b.v. 3 beoordelingen).

Camperplaats in Aiguebelle

Via Bourg en Bresse kwamen we in de jachthaven van Louhans terecht. Daar zijn ook campers welkom. De camperplaats Port Fluvial (waardering 7,7 o.b.v. 22 beoordelingen) biedt goede voorzieningen.

Camperplaats in Louhans

De volgende ochtend was er markt in Louhans. En wat voor een markt! Eentje voor de hele streek. Het hele stadje stond vol kramen met kleding, planten, groente en fruit, huishoudelijke spullen, schoenen, zelfs bedden en kasten. Nog maar zelden zo'n grote weekmarkt meegemaakt. Zelfs een apart deel enkel met dieren. Veel vogels, maar ook konijnen, kalkoenen, geiten, eenden en hondjes. Plus heel veel kuikens en kippen. Want dit is de streek van Bresse, waar de hoge kwaliteit kip vandaan komt. We zagen er, dat een haan duurder was dan een kip. Dus mannen hier meer waard zijn dan vrouwen?! Hier hebben we nog lang in ernst en luim over zitten bakkeleien op onze verdere tocht door Frankrijk.

Via enkele leuke stops op voor ons bekende plekken en bij restaurantjes gaan we nu richting huis.

Bijzondere camperreis door de Balkan

Zo komt er een einde aan één van de meest bijzondere reizen die we ooit maakten met een camper. Het was spectaculair, maar niet altijd gemakkelijk. Het was camperen in optima forma: zwerven door onbekende streken met een mobiel huisje. Soms was het wel een érg avontuurlijk. We hebben veel van andere landen gezien: prachtige natuur, mooie landschappen en interessante steden en plekken die in de geschiedenis een rol hebben gespeeld en nog steeds spelen.

Bijna overal hadden we te maken met vriendelijke en behulpzame mensen. Soms konden we er ook mee spreken. Over hun manier van leven, in diverse gevallen ook over hun armoe en het politieke systeem.

Als we thuis zijn, zal er rond 7.400 kilometer op de teller van de camper staan. Die heeft het op deze tocht door de dertien landen wel het zwaarst te verduren gehad. Heeft gebeuld als een werkpaard en een klimgeit tegelijk. We hebben hem dan ook in gedachte een ferme complimenteuze aai gegeven. Met z’n drieën hebben we een fantastische en zeer interessante reis gemaakt en beleefd!