De Mercedes L206D van Jan en Ine uit 1976

Tijdens een etentje met ons gezin op 19-6-2018, kwam op de familie-app een berichtje van een nicht voorbij. Ze gingen, in verband met gezinsuitbreiding, hun busje verkopen. Ze hadden hem op Marktplaats gezet en lieten het de familie even weten. We kenden hun busje, Ine was meteen enthousiast, want haar vader had vroeger jaren voor zijn werk in een oranje Hanomag gereden en dat was toen ook hun gezinsauto. Tja, zoiets gaat volgens mij niet echt 130, maar is natuurlijk wel leuk, en je weet meteen dat je de komende jaren wat te klussen hebt. Drie dagen later ben ik het busje met onze zoon in Amsterdam gaan ophalen. In de advertentie stond: er moet wel wat aan gelast worden maar gelukkig zijn de gordijnen in goede staat. Een goede samenvatting. De apk verliep binnen vijf dagen. Kijk, ik ben geen expert maar aan wat ik onder de bus voelde, daar kon niet echt aan gelast worden, delen waren zo broos als beschuit.

Eenmaal thuis in de tuin ben ik de bus meteen gaan demonteren. De hele binnenkant eruit, de bodem gedeeltelijk verwijderd en zo kreeg ik wat zicht. De balken van wielkast voor naar wielkast achter waren echt rot. Een vriend van ons, Dirk, kwam in dat weekend kijken en bood aan dat we in zijn werkplaats aan de bus konden klussen en dat hij het laswerk zou doen. En het was kort dag, 22 juli begon onze vakantie en het streven was dat de bus mee zou gaan, bij voorkeur naar Spanje. Samen met mijn zoon hebben we alles wat rot was verwijderd, en dat waren heel wat kilo’s. Schuren, schoonkrabben, we kregen zicht op wat vernieuwd moest worden en wat kon blijven zitten. Dirk bestelde het nodige ijzerwerk en twee weken na aanschaf en na twee dagen lassen, zaten er links en rechts nieuwe balken in en was een deel van de bodemplaat vervangen. Het was een enorm verschil, wat eerst voelde als beschuit was nu weer hard als staal.

Het volgende onderdeel was de motor, hij startte enorm slecht. We brachten onze bus naar de garage waar we voor het onderhoud van onze andere auto ook kwamen. De twee jonge mannen die daar werkten, dachten het na wat navraag te weten. Dat bleek niet echt zo te zijn. Gloeispiralen werden vervangen, maar de aansluiting bleek achteraf toch verkeerd te zijn. Starten ging wel iets beter, maar was nog niet best.

Ondertussen had ik het interieur in orde gemaakt. Er kwam een bed in, een klein aanrechtje. Het zag er warempel netjes uit, en de gordijnen; tja die waren in goede staat.

Vrijdag de dertiende juli; een prima moment om met ons project naar de keuring te gaan. Eerst ging ik langs bij een garage waar ik voorheen veel kwam, maar hij durfde het niet aan. Het nieuwe plaatwerk was gelijmd op het bestaande en dit moest echt gepuntlast zijn. Ik ging naar een onafhankelijk apk-station en na een half uur had de bus de stempel op zijn bil: goedgekeurd. Blij verrast, mag je wel zeggen. Niets stond onze trip naar Spanje nog in de weg.

Vrienden van ons zaten aan de kust in Normandië, dus in de richting van Spanje. We dachten: laten we daar eens heen gaan, het is ook niet te ver. Dit bleek al een hele toer. Het kraantje van de verwarming zat vast, dus het was altijd erg warm in de bus. Ook halverwege hebben we een keer met een lege tank gestaan en moeten bellen hoe het werkt met ontluchten, maar gelukt. Na een tocht van elf uur kwamen we toch op plaats van bestemming aan. Maar zouden wij op deze manier door naar Spanje kunnen? We zijn die vakantie toch maar in Normandië blijven hangen. We hadden nog te weinig vertrouwen in ons nieuwe busje: het starten ging heel moeizaam en gepaard met enorme rookwolken, het was heet in de bus en de wegligging was ook niet al te florissant. Wel kwamen we er achter dat vakantie vieren met een oud campertje wel bij ons past, groot genoeg, alles bij de hand en natuurlijk de leuke uitstraling.

Het fantaseren over de indeling en de vormgeving kwam helemaal op gang. Schetsen, bouwtekeningen en bedenken welke materialen we gaan gebruiken. Op papier is het allemaal zo gedaan.

In oktober werd de bus in de tuin geparkeerd met een flink zeil eroverheen, een elektrisch kacheltje in de bus en zo had ik mijn winterwerkplek. Al het tijdelijke interieur ging er weer uit en ik begon met het opknappen van de wielkasten voor. Op de sloop twee voorstoelen gekocht uit een Toyota Avensis en op een draaiplateau geïnstalleerd. Mijn eerste laswerkzaamheden leverden uiteindelijk, na veel geklooi, de gewenste resultaten op.

Gelukkig waren de gaten die ik tegenkwam niet al te groot en zo bouwde ik een goede band op met epoxy. Wat een handig materiaal. Ook maakte ik gebruik van allerlei roestwerende producten zoals Owatrol-olie, een spuitbusje van de Action. Schuren, vullen, gronden en als je het dan allemaal in één kleur spuit, ziet het er zelfs heel netjes uit. Fase 1 van het restauratieplan zat erop. De volgende stap was het isoleren van het dak en het inbouwen van kastjes. De winter was nog niet voorbij, we hadden nog even.

Januari 2019

Het was inmiddels januari 2019, ik had een afspraak gemaakt bij Peter van de Wal (Hanomag/Mercedes-specialist) in maart, dus ik had mooi nog wat de tijd om te hobbyen. De stoelen stonden er in en de volgende stap was het polyester dak. Het was geïsoleerd met glaswol en op sommige plaatsen wat vochtig. Dat ging er dus allemaal uit. Lekkages in het dak die ik tegenkwam repareerde ik met epoxy. In fases van voor naar achter het hele dak geïsoleerd met X-treme-platen. En daarna opnieuw voorzien van een houten afwerking. Vaak kon ik in de toekomstige kastjes de voorgevormde oude triplex-platen hergebruiken. Ook alvast leidingen voor de toekomstige elektra geplaatst.

Begin maart mocht het busje ruim een week gaan logeren bij Peter van de Wal, 6 km verderop, dus dat was goed te doen. De deskundigheid van Peter is me veel waard, hij kent die bussen echt van binnen en van buiten. Er werd van alles vervangen: wiellager rechtsvoor en linksachter, heel veel rubbers in de ophanging, slangetjes, thermostaat en niet te vergeten de gloeispiralen. Voorheen werkte het voorgloeien dus gewoon niet. Nu werd het aangesloten zoals het hoort en start hij zomer en winter probleemloos na 15 seconden voorgloeien. Na de beurt bij Peter verbeterde de wegligging; de bus dweilt en danst minder.

En toen weer door. Door met isoleren en installeren, kastjes bouwen, en bij de Wit, ook 6 km verderop, alles aangeschaft voor de elektrische installatie. Niet het voordeligste adres, maar op deze manier kon ik, met hun goede adviezen, het allemaal zelf in orde maken. En de compressorkoelkast draait inmiddels drie dagen zonder 220 volt op de huishoudaccu. Lampjes hier en daar aangebracht en het werkt allemaal. Het dakluik is vervangen, ook is er een zakluifel bevestigd. Het is een klein compact busje, waar ongeveer alles inzit wat wij nodig hebben.

Zomer 2019

En toen werd het zomer 2019. We maakten ons klaar voor onze tweede poging om naar Spanje af te reizen en warempel: dit lukte!! Het busje deed het prima, had alleen soms last van een warme motor. Maar hij bracht ons naar San Sebastian, een heerlijke stad, en later naar de Bardenas Reales; een prachtplek in de Navarra; een woestijnachtig gebied, met geweldige geologische vormen.

Helaas kreeg deze vakantie na ruim een week een vervelende wending, in verband met het overlijden van mijn verstandelijk gehandicapte zus, moesten we naar huis. Wij met het vliegtuig en het busje werd later teruggereden door een medewerker van de ANWB. Fijn dat die service bestaat!

In het najaar en de daaropvolgende winter is er niet zo veel gedaan aan het busje. Ik heb de klapraampjes er uitgehaald om te restaureren, deze waren erg rot. Met epoxy lukte het prima om deze weer in een nette en bruikbare staat te brengen. Deze zijn kennelijk nieuw nog wel te krijgen, maar dat gaat enigszins buiten ons budget. Dus deden we het maar zelf.

Het Bushokje

De coronatijd heb ik gebruikt om voor ons busje een fijn onderkomen te bouwen: het Bushokje. Ik had al bedacht dat ik achterin de tuin een afdak kon bouwen waar de bus onder zou kunnen. Dat plan dat groeide en groeide en uiteindelijk hebben we in de periode maart tot en met juni 2020 een werkplaats gebouwd die aan drie zijden dicht is. Het hokje heeft een enorm dakoppervlak, klinkers op de vloer en veel geïsoleerde werkruimte. Later komt er misschien nog een schuifdeur in zodat het helemaal dicht kan. Het is een enorm project wat nog niet helemaal af is. In de tussentijd is er niet veel aan het busje gedaan, maar er is ook niemand die heeft gezegd dat het voor een bepaalde datum af moet zijn. Motorisch is de bus in orde, dus ons plan was om in september 2020 af te reizen naar Baskenland: Navarra, Rioja. Hopelijk gooit corona niet al te veel roet in het eten.

Omdat ik op korte termijn er niet aan toe kwam om de carrosserie echt aan te pakken, heb ik het gebied rond het linker achterspatbord aangepakt. Dit was ooit opgeknapt met een dikke laag plamuur, daar zat veel vocht onder en begon los te komen. Ik heb het er af gehaald en voorzien van een tijdelijke laag, later zien we wel verder.

Augustus 2020

Het voornemen is nog steeds om de hele maand september op vakantie te gaan. Corona is heel bepalend in de route die we kunnen gaan volgen. Spanje is afgevallen, want dat is volledig oranje gekleurd. Slovenië is een optie, maar we kijken ook al richting Noord-Italië.

Ondertussen krijgt het busje de nodige aandacht; de gerestaureerde raampjes worden teruggeplaatst, kei netjes geworden, en waterdicht.

Ik had besloten om grotere wielen te monteren. Via de busjesclub nieuwe velgen gekocht, opgeknapt en bij Peter van de Wal laten voorzien van banden. De omtrek is nu ongeveer 10% groter, daardoor ligt het toerental vaak lager en rijdt het wat rustiger. De topsnelheid ligt nu ook wat hoger, maar dat was niet echt het doel, het hoeft echt geen snelheidsduivel te worden.

Na overleg met Peter koos ik er voor om de radiateur te vervangen, deze bij hem aangeschaft en zelf gemonteerd. De bus is technisch in orde.

De bestemming werd Noord-Italië, via Frankrijk. We verbleven een dag of vijf op een camping in de Morvan, aan een meertje, op een prachtige plek op een camping municipal in Montigny. We werden getrakteerd op een prachtige volledige dubbele regenboog.

Het vroege ochtendlicht en de waas over het meer zorgden voor prachtige beelden.

Daarna door naar de Alpe d’Huez. Prachtige routes en mooie wandelingen. Het busje getest op zijn klimeigenschappen; dat ging prima, geduld speelt hier wel een rol. Rustig aan omhoog en ook zeker rustig aan naar beneden. Ik was heel blij met de nieuwe radiateur. De temperatuur bleef heel mooi in de veilige zone.

Vanaf de Alpe d’Huez oostwaarts richting Italië. Met de oude Mercedes over de Alpen, dat ging prima. En de omgeving is prachtig. Onze eerste kennismaking met Italië was geweldig, heerlijke kleine dorpjes in de bergen.

We stonden een paar nachten op een overvolle camperplek bij Finale Ligure, pal aan zee.

Later een paar dagen Milaan, en daarna zoetjesaan noordwaarts. We gingen de Alpen over via de Splugenpas; dat was een pittige klim, prachtig mooi. Zonder de nieuwe radiateur was ons dit nooit gelukt.

Gedurende een paar dagen via Duitsland weer huiswaarts. We hebben een heerlijke trip gemaakt, zijn 3,5 week weg geweest. Het bleek ondanks corona allemaal prima mogelijk, een camper draagt daar zeker aan bij.

Maart 2021

We gaan we weer verder met het opknappen van de bus. Ik heb de imperiaal er af gehaald, verlengd en opgeknapt. Het polyesterdak krijgt een nieuwe laag. De bedoeling is dat we zo van boven naar beneden de komende maanden de buitenkant van de bus opknappen, zodat we dan in september een flinke trip naar Spanje kunnen maken.