Belevenis op een camperplaats
Zo op het eerste gezicht hebben een camperplaats en een terras niet echt veel met elkaar gemeen. Toch zijn er meer overeenkomsten dan je denkt. Op beide plekken kun je n.l. ongestoord genieten van alles wat er om je heen gebeurt en kun je al dan niet, maar liever niet hardop, commentaar leveren op wie er langs komen. Soms spelen zich bijzondere scenario's voor je ogen af.
Het grootste verschil is misschien echter wel dat op het terras je hapje en drankje worden gebracht en dat je het op de camperplaats zelf moet halen en het eerst ook nog eens zelf moet klaarmaken op dat mini aanrechtje en op dat gasstelletje, waar we overigens allemaal zelf voor kiezen.
Toch zijn er bijzonder leuke dingen te beleven op een camperplaats. Het begint al als er een camper aan komt rijden. De ene komt heel behoedzaam aanrijden en stopt al royaal voor de ingang. De chauffeur, of de passagier, loopt al eens de camperplaats op om naar een geschikte plek te kijken en of er misschien ook bekenden staan. Daarna wordt de camper heel gedisciplineerd op z'n plaats gezet. De ander komt doelbewust binnenrijden, ziet waarschijnlijk in een oogopslag een geschikte plek en zet de camper in no time op z'n plek.
Zo zagen wij onlangs het volgende gebeuren. Er kwam een camper aanrijden en je zag de oplettende blik van de chauffeur rondgaan over het terrein. Nu was het geval dat er een aantal buitenlandse campers bij elkaar stonden, maar er tussen in was nog net één plaats vrij. Tussen haakjes, het was een Nederlandse camper die arriveerde.
De camper werd keurig tussen de buitenlanders gemanoeuvreerd. Zijn handrem nog maar nauwelijks aangetrokken, was de chauffeur al buiten.
Wij keken, evenals veel andere camperaars, uit het raam. Dat doen de meesten als er een nieuwe camper aankomt. Och, misschien wel een verzetje, je weet maar nooit. Na enkele ogenblikken zagen we de camperaar naar één van de buitenlandse campers gaan en bij deur aankloppen. Wat er gezegd werd weten we niet, maar wel dat de camperaar naar binnen ging.
Het bleef een tijdje rustig, tot de vrouw van de camperaar naar buiten kwam en met speurende blik in het rond keek. Het leek erop of ze haar man zocht, maar hem niet vinden kon. Ze besloot grof geschut in te zetten en te fluiten en warempel, het klonk ook luid genoeg, daar ging de deur van de buitenlandse camper weer open, onze camperaar verscheen en verdween samen met zijn vrouw in de eigen camper. Tot zover nog niets bijzonders.
Korte tijd later, waarschijnlijk hadden ze in die tijd een kop koffie gedronken, de geschiedenis zich herhaalde, maar nu bij een andere buitenlandse camper. Ook nu klonk na verloop van tijd weer de fluittoon en verscheen onze camperaar weer en ging, nu waarschijnlijk voor een warme maaltijd, met zijn vrouw mee. Na relatief korte tijd, eten kon hij misschien heel snel, herhaalde de geschiedenis zich nog een keer.
Volmondig ja
Nieuwsgierig geworden vroegen wij ons af wat hier toch eigenlijk plaats vond. Maar de dag was nog niet voorbij, er was nog hoop. Wat schetste onze verbazing toen even later bij ons op de deur van de camper werd geklopt. Vol verwachting klopte ons hart, voor de deur stond de bewuste camperaar met de vraag of we Campercontact ook kenden. Als rasechte NKC'ers konden we hier natuurlijk volmondig ja op zeggen. En toen hij ons vertelde dat hij aan mensen die Campercontact niet kenden een promotiecode met daarbij als het nodig was ook uitleg gaf, ja toen was ons het één en ander wel duidelijk: we hadden te maken met een heel fanatieke vrijwilliger.
Er volgde een aangenaam gesprek, waarbij wij aan het eind ook nog een vraag aan hem hadden. En dat was hoe het kwam dat zijn vrouw zo goed (en vooral luid) kon fluiten? Goede vraag met een simpel antwoord: als je het maar vaak genoeg doet! Nu, dat gaf ons dus meteen inzicht in de frequentie van zijn activiteiten!