Zwaaien in de camper

Wie regelmatig met de camper op pad gaat, weet het: er bestaat een geheime groet onder camperaars. Die groet kan een klein of groot gebaar zijn, van het subtiel liften van een vinger tot een enthousiaste wuif. Is zwaaien onderweg iets onbenulligs, of heeft het een diepere betekenis? En welke soorten zwaaiers en niet-zwaaiers kom je onderweg tegen?

Het zwaaien onder camperaars heeft een lange geschiedenis en gaat terug tot de beginjaren van het camperen. Toen de wegen nog rustiger waren en campers een zeldzaamheid, werd het zwaaien gebruikt als vriendelijke herkenning: een teken dat je dezelfde passie voor reizen en vrijheid deelt. Camperplaatsen bestonden nog niet, laat staan apps waarop je overnachtingslocaties kunt zoeken. Dus je had elkaar harder nodig dan nu.

Hoewel camperen tegenwoordig soms wat individualistisch lijkt, vormen we als camperaars nog steeds een hechte, rijdende gemeenschap. Een zwaai is een simpele manier om te zeggen: ‘Hoi, collega-camperaar, ik zie je!’ Voor doorgewinterde camperreizigers is onderweg zwaaien niet meer dan normaal en heeft het iets nostalgisch, maar de nieuwste generatie camperaars blijkt niet altijd bekend met de vriendelijke traditie.

Er zijn geen regels voor het zwaaien, maar veiligheid gaat altijd voor. Rijd je over een brug bij windkracht twaalf, dan houd je natuurlijk beide handen aan het stuur. Zwaai vriendelijk en niet overdreven; een subtiel handgebaar is genoeg. Onderweg groeten doe je op binnenwegen, op de snelweg is het lastiger gezien de snelheid, en de afstand tot de andere rijbaan. Voel je niet afgewezen als er niet wordt teruggezwaaid: misschien zag je tegenligger je niet, was hij niet in staat om te groeten of kende hij simpelweg het gebruik niet. Steek bij de volgende camper gewoon weer een hand of vinger de lucht in!

Niet elke camperrijder zwaait hetzelfde. Dit zijn de meest voorkomende type zwaaiers op de weg:

De koning van de weg

Een uitbundige zwaai met de hele arm in de lucht, altijd vergezeld van een gulle glimlach.

De ‘Ik zwaai altijd’-zwaaier

Of het nu een gloednieuwe witte camper van vijf ton is of een ludieke oldtimer: deze zwaaier groet iedereen. Soms zelfs onbedoeld een nietsvermoedend wit loodgietersbusje.

De voorzichtige stuurder

Houdt beide handen aan het stuur en lift zachtjes de wijsvinger iets omhoog op als subtiele groet.

De vertraagde zwaaier

Wil graag meedoen met de traditie, maar ziet zijn tegenligger steevast nét te laat. De goedbedoelde zwaai wordt daardoor meestal gemist.

De sportieve strekker

Zwaait alsof hij een warming-up doet: maakt een brede beweging met een gestrekte arm. Een zwaai die je niet kan missen.

De onzekere knikker

Twijfelt zichtbaar of zwaaien onderweg wel gebruikelijk is en kiest daarom lastminute voor een voorzichtig hoofdknikje.

De multitaskende zwaaier

Combineert zwaaien met andere handelingen: koffie drinken, boterham eten, navigatie instellen… Slingeren is bij deze zwaaier inbegrepen.

De zwaaiende bijrijder

Dit fenomeen zie je soms, maar helaas niet vaak. De bestuurder die zo blij zwaait, dat hij de bijrijder aansteekt om ook mee te zwaaien.

De ‘Oh, was dat geen camper?- zwaaier

Begint spontaan en enthousiast te zwaaien maar ontdekt halverwege de zwaai dat hij zwaait naar een bestelbus, ambulance of paardentrailer, en breekt de zwaai af.

De ‘Ik-zwaai-alleen-naar-mijn-eigen-merk’ zwaaier

Zwaait principieel niet naar andere types campers. Groet enkel en alleen soortgenoten. Andere campers worden vriendelijk genegeerd.

De avondzwaaier

Zwaait na zonsondergang niet meer met de arm, hand of vinger maar werkt met een kort knipperend grootlicht om zijn of haar tegenligger te begroeten.

Iedere camperaar weet: niet iedereen zwaait. En dat mag, iedereen heeft zo zijn eigen reden. Dit zijn de meest voorkomende anti-zwaaiers:

De principiële niet-zwaaier

Vindt zwaaien maar overdreven gedoe, begrijpt ook niet helemaal waarom mensen het doen. Geen spoor van een hand, ook niet bij de meest enthousiaste tegenligger.

De focus op de weg bestuurder

Heeft zijn of haar ogen strak op de weg en de handen op tien-voor-twee op het stuur. Het is niet dat hij of zij niet zou willen zwaaien, maar zwaaien onderweg past niet binnen de missie veilig en perfect rijden.

De anti-traditionele bestuurder  

Heeft gehoord dat camperaars naar elkaar zwaaien en besluit direct om daar niet aan mee te doen. Niet omdat hij het stom vindt, maar omdat hij nu eenmaal graag contra gaat.

De geschrokken bestuurder

Iedere vrolijke armbeweging van een tegenligger interpreteert hij of zij als een waarschuwing voor gevaar. Reageert met abrupt remmen in plaats van terugzwaaien.

De te late terugzwaaier

Ziet de groet van de tegenligger op tijd maar blijft maar twijfelen of er wel of niet teruggezwaaid moet worden. En we weten allemaal: als je hand niet direct de lucht ingaat, dan ben je te laat.

De newbie camperaar

Heeft een eigen bus gebouwd en is klaar voor het avontuur, maar is nog volledig onwetend over de geheime regels van de weg. Heeft een vaag vermoeden dat camperaars achter het stuur iets met hun handen doen, maar dit zou ook een spirituele dans kunnen zijn.

Goed nieuws voor camperaars die niet van het gebruik afwisten maar het wel leuk vinden om te gaan doen: je kunt er op ieder moment mee beginnen. Kies een wuif die bij je past, en durf te variëren met de verschillende manieren om te zwaaien. Mits het veilig is, werkt zwaaien onderweg verbindend. Dus zie je een andere camperaar? Steek je hand op, en merk dat het korte, vriendelijke contact op de weg je reis nog leuker maakt.